آشنایی کامل با رم در کامپیوتر و طریقه ارتقای آن

رم کامپیوتر، یک حافظه موقت و سریع است که بین دو بخش ذخیره اطلاعات و پردازشگر قرار گرفته است. از این حافظه به صورت موقتی استفاده می شود و اطلاعاتی که باید مورد پردازش قرار بگیرند ابتدا روی رم ذخیره می شوند.

این موضوع به دلیل سرعت بسیار بالای رم در مقابل هارد کامپیوتر است. در واقع اطلاعات از روی هارد دیسک (که سرعت دسترسی به اطلاعات در آن کم است) به رم (که سرعت دسترسی به اطلاعات در آن زیاد است) منتقل می شوند تا در اختیار پردازنده قرار بگیرند.

اما مشکل زمانی آغاز می شود که چندین برنامه بخواهند به طور همزمان پردازش های سنگین انجام دهند. و یا یک برنامه بزرگ بخواهد اجرا شود. در این حالت ظرفیت رم برای پذیرش تمام اطلاعات کافی نیست و سیستم ناچار است قسمتی از این اطلاعات را به صورت مستقیم از روی هارد دیسک بخواند. در این شرایط به دلیل سرعت پایین هارد، ارسال اطلاعات هماهنگ با توان پردازش نیست و سرعت سیستم کاهش پیدا می کند.

یکی از دلایلی که باعث میشود بعد از چند سال سرعت کامپیوتر افت کند همین موضوع است. کامپیوتری که پنج سال پیش با قیمت بالایی خریداری کرده اید هنوز همان کامپیوتر است، اما نرم افزارها عوض شده اند. در آن زمان مثلا ویندوز XP کمتر از 500 مگابایت رم لازم داشت تا برنامه ها و ابزارهای خود را در حالت آماده نگه دارد. اما در ویندوز 7 این مقدار حدود یک گیگابایت است. و در ویندوز های بعدی بیشتر هم خواهد بود. نرم افزارهای دیگر هم به همین شکل پیشرفت کرده اند. برنامه هایی که برای اینترنت، آفیس و یا پخش فیلم استفاده می کنید سنگین تر از گذشته شده اند.

یکی از موثرترین راه های افزایش سرعت سیستم، ارتقای رم و افزایش ظرفیت آن است. در این حالت ظرفیت بیشتری برای داده ها وجود دارد. اما قضیه به این سادگی ها هم نیست. زیرا رم ها باید با سیستم سازگاری کامل داشته باشند. برای خرید رم لازم است که به برخی نکات توجه داشته باشید. در ادامه این نکات مهم را در سایت سرزمین دانلود به شما آموزش می دهیم. در پایان همین مطلب به شما خواهیم گفت چگونه رم سیستم خود را شناسایی کنید.

● نوع رم:
رم ها در طول چند سال گذشته سه نسل متوالی را تجربه کرده اند. نسل اول رم های DDR هستند که اکنون دیگر تولید نمی شوند. اگر رایانه شما از این رم ها استفاده می کند باید گفت این مدل ها در بازار کمیاب هستند و معمولا مدل های دست دوم آن را پیدا خواهید کرد. ضمن اینکه باید گفت سیستم های قدیمی که از این نوع رم ها استفاده می کنند، دیگر کارآیی چندانی ندارند و اگر رم آنها را هم ارتقا دهید از نظر پردازنده و مادربورد باز هم محدودیت های زیادی خواهید داشت. پس با اینکه این ارتقا می تواند اندکی در سرعت سیستم موثر باشد بهتر است به فکر یک سیستم جدید باشید.

نوع دوم رم ها DDR2 نام دارند و تا سال 2011 به وفور در رایانه ها استفاده می شدند. اما با ورود نسل جدید رم ها این نوع از حافظه ها نیز کمتر تولید می شوند و به فراوانی نسل سوم نیستند. اگر قصد ارتقا دارید پیشنهاد می کنم زودتر این کار را انجام دهید زیرا با گذشت زمان، مدل های این رم ها کمتر و قیمت آنها بیشتر می شود. اغلب این رایانه ها توانایی اجرای ویندوز 7 را دارند. البته این موضوع به شدت وابسته به کارآیی سایر قطعات است. با این حال با توجه به کارآیی سیستم هایی که از رم های DDR2 استفاده می کنند، می توان گفت ویندوز 7 روی آنها قابل اجرا است.

نسل سوم رم ها یا مدل های DDR3 اکنون (سال 2013) به راحتی در بازار یافت می شوند و انواع زیادی از آنها را می توانید در مدل های مختلف پیدا کنید که قیمت های متنوعی هم دارند.

● ظرفیت:
برای اجرای ویندوز 7 با کارآیی مناسب به طور متوسط به دو گیگابایت رم نیاز خواهید داشت. البته این موضوع به معنی عدم اجرای ویندوز با یک گیگابایت رم نیست، اما کارآیی ویندوز با رم 2 گیگابایت بیشتر است. هر چقدر این مقدار بیشتر باشد فضای بیشتری برای اجرای نرم افزارها در اختیار دارید در نتیجه به صورت همزمان برنامه های بیشتری را می توانید اجرا کنید. مثلا زمانی که در اینترنت مشغول گشت وگذار هستید یک برنامه پخش موزیک نیز فعال است و در عین حال آنتی ویروس نیز مشغول بررسی فایل ها است. حافظه های DDR2 در ظرفیت یک گیگابایت با حدود قیمت 20 تا 30 هزار تومان به فروش می رسد و با توجه به برند رم این قیمت می تواند بیشتر یا کمتر هم باشد. اما به طور متوسط برای ظرفیت دو گیگابایتی به حدود 50 هزار تومان هزینه نیاز دارید.

رم های DDR3 معمولی هم قیمتی مشابه مدل های DDR2 دارند و اختلاف چندانی بین آنها نیست. حتی گاهی اوقات این مدل ها ارزان تر از نسل قبلی هم هستند. اگر سیستم شما مجهز به رم های DDR3 است یعنی طی یکی، دو سال گذشته خریداری شده و تقریبا به روز است. بنابراین می توانید با ارتقای رم کارآیی آن را به راحتی افزایش دهید.

● فرکانس:
فرکانس در رم ها سرعت را تعیین می کند و هر چقدر بیشتر باشد سرعت انتقال اطلاعات و میزان پهنای باند بیشتری در اختیار خواهید داشت. اما این مورد باید با مادربورد نیز هماهنگ باشد. برای رم های DDR2 دو فرکانس 667 و 800 مگاهرتز بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند و برای رم های DDR3 نیز فرکانس های 1333، 1600 و 2000 مگاهرتز پرکاربرد هستند. برای خرید رم بهتر است در مورد رم های DDR2 از فرکانس 800 مگاهرتز استفاده کنید. اگر مادربورد با فرکانس پایین تری سازگار باشد هم مشکلی وجود نخواهد داشت و فرکانس رم به صورت خودکار حدود 130 مگاهرتز کاهش خواهد یافت.

در مورد رم های DDR3 نیز فرکانس 1333 مگاهرتز بیشتر مورد استفاده است و اگر از فرکانس بالاتری استفاده کنید لازم است که حتما مادربورد با فرکانس جدید رم تنظیم شود. در غیر این صورت هزینه ای که انجام داده اید بیهوده خواهد بود. این کار نیز به راحتی قابل انجام است و از طریق بایوس مادربورد اجرا می شود.

● زمان تاخیر:
زمان تاخیر در رم ها به تعداد چرخه هایی گفته می شود که میان اجرای دستورات وجود دارد.برای عنوان مثال از وقتی که پردازنده دستور فراخوانی اطلاعات را ارسال می کند تا زمانی که این اطلاعات پیدا شده و به پردازنده ارسال شوند یک مکث بسیار کوتاه وجود دارد. رم ها در سیستم باید از نظر زمان تاخیر با یکدیگر هماهنگ باشند. بنابراین اگر یک رم جدید انتخاب می کنید بهتر است به این موضوع نیز توجه داشته باشید. در مورد رم های DDR3 اغلب از زمان تاخیر 9 و در مورد رم های DDR2 از زمان تاخیر 6 استفاده می شود.

● سازگاری:
در مورد ارتقای رم موضوع هماهنگی مهم ترین چالش پیش روی خریداران است. رم های جدید علاوه بر اینکه باید با رم قبلی سازگاری داشته باشند لازم است که با مادربورد هم در هماهنگی باشند. به همین دلیل توصیه می شود رم های قبلی را از سیستم جدا کنید و رم های جدید را روی سیستم قرار دهید. البته این یک دستورالعمل پیشنهادی برای جلوگیری از تداخل رم های قبلی با مدل های جدید است و اگر مشکلی از بابت سازگاری وجود نداشته باشد نیازی به این کار نخواهد بود.

مورد بعدی بحث تعداد کانال ها است. اغلب مادربوردها از چینش دو کانال پشتیبانی می کنند به این معنی که اگر دو یا چهار ماژول رم روی مادربورد قرار دهید با تقسیم اطلاعات میان این ماژول ها سرعت دسترسی و انتقال اطلاعات بیشتر می شود. پس اگر دو ماژول جدید خریداری کرده اید با اضافه شدن به یک ماژول قبلی می تواند روی کاهش سرعت رم ها موثر باشد. زیرا در این حالت چینش دو کانال سیستم بر هم خورده است.

● چگونه مشخصات رم را شناسایی کنید:
برای شناسایی مشخصات رم فعلی سیستم خود می توانید از یک برنامه تست سخت افزار استفاده کنید. محیط و امکانات برنامه های تست سخت افزار اغلب شبیه به هم است. در یکی از این برنامه ها به قسمت MotherBoard رفته و مدل مادربورد خود را پیدا کنید. با مراجعه به سایت سازنده مادربورد مشخصات کلی آنها را خواهید دید و تا حدودی مشخص می شود که از چه رم ها و تا چه ظرفیتی می توانید استفاده کنید.

تمام برنامه های تست سخت افزار، بخشی برای ارائه اطلاعات در مورد حافظه Ram دارند. به این ترتیب بدون اینکه نیاز به باز کردن کیس باشد خواهید دید که کدام سوکت ها روی مادربورد دارای رم هستند و ماژولی که در آنها قرار دارد دارای چه مشخصاتی است. نوع رم، زمان تاخیر، ولتاژ و سایر اطلاعات مربوط به رم در این بخش نشان داده می شوند.

معرفی و آشنایی با ساختار برد اصلی (Mother Board)

مادربوردها قلب سخت افزاری رایانه هستند و تمام اجزای سخت افزاری دیگر به طور مستقیم یا غیرمستقیم به مادربورد متصل می شوند. با این حال معمولا کمتر این عضو بسیار مهم مورد توجه قرار می گیرد و اغلب افراد ترجیح می دهند با صرف نظر از هزینه بیشتر برای این قسمت به پردازنده یا قطعات دیگر توجه کنند.

اما اینکه مادربورد چیست و چه تفاوتی بین انواع آن وجود دارد نکته ای است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
مادربوردها مشخصات قطعات اصلی سیستم را مشخص می کنند. به عنوان مثال اینکه چه نوع حافظه ای و یا چه پردازنده ای می تواند روی سیستم نصب شود توسط مادربورد تعیین می شود. روی این بوردها محلی برای نصب پردازنده قرار دارد که سوکت نامیده می شود.

این سوکت در واقع محلی برای اتصال پایه های پردازنده به بورد است و برای هر گروه از پردازنده ها می تواند متفاوت باشد. نوع پردازنده و در واقع نوع سوکت مادربورد به تراشه اصلی آن مربوط است که مشخص می کند توانایی ارتباط با کدام گروه از پردازنده ها را دارد. در میان مادربوردها دو شرکت بزرگ، تراشه تولید می کنند. این دو شرکت اینتل و AMD هستند که اتفاقا هر دو آنها علاوه بر تراشه مادربورد بزرگ ترین سازندگان پردازنده هم هستند. علاوه بر این دو، انویدیا هم تا مدتی پیش برای پردازنده های اینتل به تولید تراشه مشغول بود که اخیرا این فعالیت را رها کرده است. بنابراین می توان گفت اگر قصد استفاده از پردازنده های amd را دارید باید مادربورد نیز از سوکت های مخصوص این پردازنده ها پشتیبانی کند که معمولا با نام هایی مانند AM2، AM3 و اخیرا AM3+ شناخته می شوند. البته پردازنده های نسل جدید AMD با سوکت های قبلی هم سازگاری دارند و اگرچه برخی از قابلیت های آنها بدون استفاده می ماند اما می توانند با برخی از تراشه های یک رده پایین تر نیز فعالیت کنند. در مادربوردهای جدیدی AMD از تراشه نسل 900 استفاده می شود که شامل مدل هایی مثل 970، 990FX یا 990GX هستند.

برای این کار باید بایوس مادربورد را به روز کنید. در مورد پردازنده های اینتل از سوکت دیگری استفاده می شود که LGA نام دارد و بر اساس پین های پردازنده نامگذاری می شود. به عنوان مثال سوکت LGA 775 یا LGA 1156 از سوکت های قدیمی اینتل هستند و سوکت LGA 1155 جای آنها را گرفته است. تراشه های اینتل برای این سوکت جدید شامل مدل هایی همچون H61، P67 ، H67 و Z68 هستند.

پس مهم ترین نکته در انتخاب مادربورد سازگاری میان سوکت و پردازنده است که باید با تراشه اصلی بورد هماهنگ باشد.
نکته بعدی در مورد مادربورد محل نصب حافظه یا رم است. اکنون رم های DDR3 در بازار رایج هستند و نسل قبلی که شامل رم های DDR2 بود کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. یک نسل پیش از آن هم رم های DDR بودند که به طور کامل از دور خارج شده اند. ماژول های رم روی شکاف مخصوص خود نصب می شوند و به همین دلیل نمی توانید دو نسل مختلف را روی یک مادربورد سوار کنید.

ضمن اینکه در برخی مادربوردها دو شکاف برای نصب رم در نظر گرفته شده و در برخی دیگر چهار شکاف برای نصب رم ها وجود دارد. توجه داشته باشید که رم ها در حالت دو کانال بهترین کارآیی را با یکدیگر دارند و برای چینش آنها باید با مطالعه دفترچه مادربورد دو شکاف مختلف را برای نصب رم اختصاص دهید تا این حالت فعال شود. یکی از مشکلاتی که هنگام انتخاب رم وجود دارد عدم اطمینان از سازگاری رم با مادربورد است.
این موضوع می تواند مشکلات زیادی ایجاد کند که شامل از کار افتادن سیستم یا کاهش سرعت آن می شود. معمولا در سایت تولیدکننده مادربورد اطلاعات مناسبی برای انواع رم ها و مدل هایی که با مادربورد مورد نظر سازگار هستند، خواهید یافت.
یکی دیگر از قسمت های مهم مادربورد محلی است که برای کارت گرافیکی در نظر گرفته شده است. به این شکاف ها پی سی آی اکسپرس گفته می شود و کارت گرافیکی روی آنها نصب می شود. این شکاف ها در تمام مادربوردها وجود دارند و در نسل جدید مادربوردها حتی در مدل هایی که دارای گرافیک آنبورد هستند هم یک شکاف پی سی آی اکسپرس دیده می شود تا کاربران در صورت لزوم بتوانند از کارت گرافیکی مستقل استفاده کنند.

بنابراین حتما یک شکاف را روی مادربوردهای جدید خواهید دید اما برخی از مدل ها می توانند از قابلیت نصب دو یا چند کارت گرافیکی پشتیبانی کنند. برای نصب دو کارت روی مادربورد این کارت ها حتما باید از یک گروه باشند و نحوه پیکر بندی آنها با توجه به توانایی مادربورد مشخص می شود. به عنوان مثال کارت های گرافیکی با تراشه انویدیا توسط روشی به نام SLI به یکدیگر متصل می شوند در حالی که کارت های رادئون که مجهز به تراشه های AMD هستند از روش کراس فایر استفاده می کنند. این موضوع تاثیری در نصب فیزیکی کارت ندارد اما اگر مادربورد فرضا با روش کراس فایر سازگار باشد دیگر نمی توان از دو کارت انویدیا روی آن استفاده کرد. البته استفاده از یک کارت هیچ محدودیتی در مادربوردها ندارد.
در کنار شکاف های گرافیکی چند شکاف دیگر هم وجود دارند که برای نصب کارت های توسعه هستند. در این بخش می توانید با نصب کارت صدا، شبکه، مودم، تلویزیون یا موارد دیگر، امکانات مادربورد خود را توسعه دهید.
تنها قسمتی از مادربورد که در بیرون از کیس توسط کاربران قابل مشاهده است به پنل پشت آن مربوط می شود. این پنل دارای پورت های مختلف برای اتصال تجهیزات جانبی است. ماوس و کیبورد، اسپیکرها و درگاه شبکه به این پنل وصل می شوند.

آموزش نکاتی در مورد خرید مودم

بسیاری از کاربران اینترنت مخصوصا کاربران ایرانی همیشه از سرعت کم اینترنت در کشور ما ناراضی هستند و دوست دارند به هر طریقی بتوانند سرعت خود را افزایش دهند، از طرف دیگر کاربرانی که از طریق Dial Up به جهان مجازی متصل می شوند، نمی توانند به آسانی، آن طور که دلخواهشان است از امکانات اینترنت استفاده کنند. تعداد این کاربران کم نیست و بسیاری از افراد در چند وقت اخیر تصمیم گرفته اند با گرفتن اشتراک اینترنت پر سرعت برای همیشه از شر دردسرهای موجود راحت شوند. برای انجام این کار قبل از هر کاری نیاز است که یک دستگاه مودم ADSL خریداری کنید. به همین خاطر نیاز است با نحوه انتخاب یک مودم مناسب که بتواند پاسخگوی نیازهای تان باشد، آشنایی داشته باشید. البته پیش بینی می شود در سال های آینده مودم های ADSL به یکی از قطعات ثابت رایانه های خانگی و لپ تاپ ها تبدیل شوند زیرا کم تر کاربری پیدا می شود که نیاز به اینترنت پرسرعت نداشته باشد و از مودم های ADSL استفاده نکند. با توجه به این موضوع در فوت و فن این هفته به شما آموزش هایی می دهیم تا بتوانید دستگاه مورد نظرتان در این زمینه را به آسانی و درستی شناسایی و خریداری کنید. باید بدانید که مودم های اینترنت علاوه بر این که در کیفیت ایجاد ارتباط متفاوت هستند، ویژگی های دیگری هم دارند که بد نیست هنگام خرید به صورت دقیق تری آن ها را در نظر داشته باشید. امکاناتی نظیر قابلیت اشتراک گذاری اینترنت، تعداد پورت های LAN. داشتن تجهیزاتی برای اتصال به شبکه های بی سیم در مودم های اینترنت پر سرعت، متفاوت است و خوب است با داشتن آگاهی به سراغ این ابزارها برویم.

● با سیم یا بدون سیم؟
حتما تا به حال اصطلاح «وایرلس» به گوش تان خورده است، این عبارت که به معنای بدون سیم بودن یک ابزار است، امروزه به یک خصوصیت کلیدی و قابل توجه تبدیل شده است. برخی از مودم های اینترنت پر سرعت نیز دارای این قابلیت هستند و می تواند برای شما ارتباطی را بدون سیم به وجود بیاورند و از طریق رابط های استاندارد 11 IEEE 802 Wi Fi یا با استفاده از استانداردهای ABوG به شبکه اتصال پیدا کنند. در ابتدا کاربران فکر می کردند که این مودم ها فقط به درد استفاده در محیط هایی مانند اتاق کنفرانس یا سالن های بزرگ برگزاری سمینار می خورد. اما امروزه این دیدگاه تغییر پیدا کرده است و بیش تر کاربران ترجیح می دهند حتی در محیط های کوچکی مانند منزل هم هیچ محدودیتی در استفاده از اینترنت نداشته باشند. با نصب یکی از این مودم ها در هر جایی از منزل، این امکان را پیدا خواهند کرد که بتوانند از هر نقطه دیگری در منزل به اینترنت اتصال پیدا کنند و دیگر نیازی نباشد که مودم را با کابل به رایانه مورد نظرشان متصل کنند. مهم ترین نکته ای که در این دسته از مودم ها به چشم می خورد راحتی استفاده از آن ها برای کاربران است و به همین خاطر این مدل بیش تر از مودم های دیگر پیشنهاد می شود. فقط در هنگام خرید یک مودم به تعداد پورت های آن توجه کنید. بعضی از این مودم ها پورت LAN وجود ندارد و به جای آن فقط پورت USB قرار داده شده است، در صورتی که از این پورت استفاده کنید، در بعضی از موارد خاص این امکان وجود دارد سرعت اینترنت پایین بیاید. در صورتی که مودم را برای شرکت یا سازمان کاری خریداری می کنید باید بدانید که به مودمی احتیاج پیدا خواهید کرد که بتواند تعداد پورت های بیش تری در اختیار شما قرار دهد. در حالت کلی استفاده از پورت های LAN سرعت بیش تری را برای شما به همراه خواهد داشت.

● نویزگیر فراموش نشود
با توجه به این که در صورت استفاده از اینترنت ADSL دیگر می توانید به آسانی به اینترنت به صورت شبانه روزی اتصال داشته باشید، به این ترتیب می توانید در زمانی که به اینترنت وصل هستید از تلفن منزل هم استفاده کنید. اما معمولا این مشکل برای کاربران به وجود می آید که در هنگام استفاده از تلفن برای مکالمه، صداهایی را می شنوند که خوشایند نیست. این نویزها به این خاطر است که از جدا کننده ای برای صوت و داده برای جلوگیری از اشغالی تلفن هنگام اتصال به اینترنت استفاده نکرده اند. برای از بین بردن این نویزها باید ابزاری با نام «اسپلیتر» تهیه کنید، که نویزهای موجود روی خطوط تلفن شما را از بین ببرند. البته در بعضی از مودم های موجود، اسپلیتر وجود دارد و عمل تفکیک صدا و داده به صورت خودکار انجام می شود. اما برای بعضی از مدل ها باید به صورت جداگانه این ابزار را خریداری کنید.

● استانداردهای مودم
مودم های قدیمی که در حال حاضر زیاد در بازار وجود دارند، مودم های ساده ADSL هستند و بیش تر مودم هایی که برای آینده استفاده می شوند، مودم های ADSL+2 هستند. توان آپلود در هر کدام از این مدل ها نیز تفاوت دارد. البته در تمامی این موارد باز هم بستگی دارد شما از چه سرعتی برای اتصال به اینترنت استفاده کنید. نکته دیگری که باید هنگام خرید در نظر داشته باشید این است مودمی که خریداری می کنید، حتما ضمانت نامه معتبری داشته باشد. تنها تعداد محدودی از مدل های موجود در بازار هستند که ضمانت نامه معتبری ندارند و این موضوع باعث می شود کاربران به دلیل پایین بودن قیمت، به خریدشان ترغیب شوند. شاید بهتر باشد وسیله ای را خریداری کنید که در صورت ایجاد هر مشکلی بتوانید به آسانی با یک پشتیبانی معتبر مشکل خود را حل کنید.