آموزش عملکرد منوی Start در ویندوز XP

ویندوز XP به همراه دو منوی Start کاملا متفاوت ارائه شده است.

1) منوی پیش فرض که مخصوص ویندوز XPاست

2) منوی کلاسیک که مشابه آنچه در ویندوز 2000 بود میباشد.

در حقیقت تفاوت اصلی دو منوی فوق بر اساس سطح مهارت کاربر ویندوزبنا نهاده شده است. اغلب کاربران حرفه ای منوی Classic را ترجیح می دهند با وجود شلوغی و دسترسی سخت تر به برنامه های آن.

● انتخاب نوع منوی Start

با کلیک راست بر روی منوی Start یا نوار وظیفه وانتخاب گزینه ی Properties پنجره ای با عنوان Task Bar And Start Menu Properties باز میشود. از طریق زیربرگ Start Menu نوع منو را انتخاب کنید(Start Menu یا Classic)

● پیکربندی منوی Start ساده:

در منوی Start ساده که مخصوص XP است در قسمت سمت چپ منو، برنامه های پرکاربرد کاربر نمایش داده میشود. این قسمت به دو ناحیه ی برنامه های ثابت و برنامه های پرکاربرد تقسیم بندی شده. قسمت برنامه های ثابت کاربر در ناحیه بالای پانل سمت چپ منوی Start قرار دارد که بطور پیش فرض برنامه های مورد استفاده ی کاربر برای کار با اینترنت و صندوق پست الکترونیک وی در آن گنجانده شده است.

برای اینکه برنامه ای را به این ناحیه اضافه کنید، کافی ست روی فایل اجرایی این برنامه( در هر محلی که باشد) کلیک راست کرده و گزینه ی Pin To Start Menu را انتخاب کنید و برای حذف برنامه ها از این ناحیه کافی ست بر روی آیکن مورد نظر کلیک راست کرده و Unpin… را انتخاب کنید.

در زیر این ناحیه و بعد از یک خط جداکننده لیست برنامه هایی که زیاد مورد استفاده ی کاربر قرار می گیرند قرار دارد.

برای تنظیمات بیشتر بر روی دکمه ی Start یا نوار وظیفه کلیک راست کرده و گزینه ی Properties را انتخاب کنید. پنجره ای با دو زیربرگ باز می شود. Start Menu و سپس Customize را انتخاب کنید.

● زیربرگ General: از طریق این قسمت می توان اندازه ی آیکن ها(Small Icons یا Large Icons) را تعیین کرد.

در قسمت Programs تعداد برنامه هایی که در ناحیه ی برنامه های پرکاربرد کاربر نمایش داده میشوند مشخص میشود و دکمه یLear List لیست این برنامه ها را خالی میکند تا اصطلاحا منوی Start خلوت تر شود.

بخش Show On Start Menu برنامه هایی که کاربر برای کار با اینترنت و صندوق پست الکترونیک(Email) خود از آنها استفاده میکند تعیین میشود. با برداشتن تیک آنها میتوان این برنامه ها را از منوی Startحذف کرده یا از طرق منوی مقابل نوع برنامه را تغییر داد.

● زیربرگ Advanced: قسمت Start Menu Settings شامل دو گزینه است

● Open Submenus :  نوع باز شدن زیرمنوها (مانند زیرمنویAll Programs)، اینکه برای باز کردن آنها نیاز به کلیک ماوس باشد یا تنها با توقف نمایشگر ماوس این زیر منوها باز شوند .

● Highlight Newly…: میدانیم که چنانچه کاربر برنامه ی جدید نصب کند مسیر دسترسی به آن در قسمت All Programs (همان پوشه ی Programs معروف) قرار میگیرد. انتخاب این گزینه باعث میشود که چنانچه کاربر برنامه ی جدید نصب کرد، نام آن در زیرمنوی All Programs متمایز از بقیه و هایلایت شود.

قسمت Start Menu Items: نمایش یا عدم نمایش برنامه هایی که در قسمت سمت راست منو قرار میگیرند(مثل My Documents و غیره) بطور مثال برای Control Panel سه تنظیم دارد: Display As A Link به این معنی که با کلیک بر روی نام Control Panel در منوی Start کنترل پنل باز شود، Display As A Menu که محتویات کنترل پنل را به صورت یک زیر منو در جلوی نام آن نمایش میدهد.

قسمت Recent Documenents: پوشه ای به نام My Recent Documenents در منوی Start وجود دارد که حاوی لیست آخرین فایلهایی

است که کاربر آنها را باز کرده است. در این قسمت گزینه ی List My Most Recently… نمایش یا عدم نمایش این پوشه بر روی منوی

Start را تعیین کرده و دکمه ی Clear List باعث خالی شدن این پوشه میشود.

● پیکربندی منوی Start کلاسیک:

با فشردن دکمه ی Customize مقابل گزینه ی Classic Start Menu پنجره ی تنظیمات باز م یشود. با استفاده از دکمه های Add و Delete می توانید برنامه های منو را کم یا زیاد کنید. دکمه ی Advanced محتویات منوی Start را Explore میکند( محتویات را در یک پنجره جداگانه نمایش میدهد). دکمه ی Sort محتویات منو را مرتب میکند و Clear لیست آخرین فایلهای باز شده را که در پوشه ی Documenents قرار دارند را خالی میکند.

● ناحیه Notification (اعلان):

ناحیه سمت راست نوار وظیفه ناحیه اعلان نام دارد( در ویندوز 98 به آن System Tray گفته میشد). در این قسمت لیست برنامه های مقیم در حافظه و نیز اعلانات(مثل اعلان تشخیص یک سخت افزار جدید) و برخی پیغامهای خطای ویندوز(مانند اخطار کمبود فضای یکی از درایوها)نمایش داده میشود.

نکته: زمانی که کاربر میخواهد برنامه ای را اجرا کند، سیستم عامل(ویندوز) آن برنامه را از هارد به روی حافظه اصلی(Ram) بار میکند. برخی برنامه های همیشه در Ram آماده ی اجرا هستند و نیازی به بارگذاری ندارند به این برنامه ها اصطلاحا مقیم در حافظه (Memory Resident) گفته میشود.

برای تعیین نمایش یا عدم نمایش این برنامه ها، بر روی یک قسمت خالی از نوار وظیفه کلیک راست کنید، در قسمت پائین زیربرگ Taskbar قسمت Notification Area قرار دارد. تنظیمات آن عبارتند از:

● Show Clock: تعیین نمایش یا عدم نمایش زمان

● Hide Inactive Icons: تعیین پنهان کردن آیکنهایی از ناحیه ی اعلان که کمتر استفاده میشوند. با علامت زدن آن دکمه یCustomize فعال میشود. بافشردن دکمه ی Customize میتوان تعیین کرد که برنامه های این ناحیه به چه صورت نمایش داده شوند. بر روی یکی از برنامه ها به دلخواه کلیک کنید، منویی مقابل آن ظاهر میشود که شامل گزینه های : Hide When Inactive برای پنهان شدن آیکن زمانی که غیرفعال است و کاربر از آن استفاده نمیکند، Always Hide برنامه را همیشه پنهان کرده و Always Show باعث میشود که در هر حالت نام این برنامه در ناحیه اعلان نمایش داده شود. توجه داشته باشید که تغییراتی که میدهید در دفعه ی بعدی که ویندوز اجرا میشود ( بعد از یک بار خاموش و روشن شدن سیستم) اعمال خواهد شد.

روش هایی برای استفاده بهتر از Command Prompt ویندوز

بسیاری از دستورهای ویندوز فقط از طریق Command Prompt قابل اجرا هستند. از مهمترین این دستورها می توان به Ping، regedit و یا ipconfig اشاره کرد. یکی از مشکلات استفاده از Command.com بویژه برای کسانی که زیاد از آن استفاده می کنند، دشوار بودن دسترسی به آن است که البته با ایجاد یک Short cut ساده می توان آن را حل کرد . برای اینکارکافی است تا یک Short cut جدید ایجاد کرده و در قست نام فایل اجرایی عبارت cmd یا Command را وادار کرده و سپس کلید Finish را فشار داد . پس از ذخیره شدن عبارت مربوطه می توان روی این cut Short کلیک راست کرده و عبارت Properties را انتخاب کرد. با باز شدن پنجره، این پنجره به کاربر اجازه می دهد تاویژگی های مختلفی نظیر فونت ، رنگ ، شکل ظاهری و..... را برای محیط خط دستور انتخاب کرده و انتخاب خود را نیز ذخیره کند.

در قسمت Option این پنجره می توان اندازه مکان نما و همچنین شکل نمایش خط فرمان از نظر اینکه تمام صفحه ظاهر شده و یا داخل یک پنجره نمایش داده شود، را تنظیم کرد. یکی از امکاناتی که از داخل صفحه Optionدر اختیار کاربر قرار می گیرد، امکان تعریف بافر می باشد. بافر برای برنامه خط فرمان تقریبا مشابه دستور DosKey در نسخه های قبلی داس می باشد.

اگر میزان بافر را به اندازه کافی بزرگ تعریف شده باشید می توانید هنگام استفاده از خط فرمان با کلید های مکان نما کلیه دستورهای قبلی و بعدی را ملاحضه فرمایید. برای مشاهده history دستورهایی که قبلا صادر شده نیز می توان از کلیدF7 استفاده کرد . با زدن کلید F9 و یک عدد پس از آن نیز می توان دستوری را که همان شماره در لیست history دارد را اجرا کرد . یکی از موارد مهمی که در این پنجره ممکن است توجه کاربران حرفه ای را جلب کند، عبارت Disable Old Duplicates می باشد. با فعال کردن این گزینه، برنامه خط فرمان دستوراتی را که چندین بار صادر می شوندرا فقط یک بار بافر کرده و بنابر این بافر خلوت تر و کوچکتر خواهد بود. یکی دیگر از مسائلی که کاربران خط فرمان را مدت مدیدی رنج می داد ، این بود که اگر کاربر در حین تایپ دستوری متوجه می شد که حرفی (کاراکتری ) را جا انداخته است، باید به عقب برگشته، حرف مورد نظر و سایر حروف را تایپ می کرد. یکی از گزینه هایی که در پنجره Command prompt properties و در قسمت Option بچشم می خورد، گزینه Insert Mode است. با فعال کردن این گزینه، می توان حالت Insert را فعال نموده و اقدام به تایپ حروف کاراکترهای جاافتاده در وسط یک دستور کرد، بی آنکه ادامه دستور پاک شده از بین برود .

آخرین گزینه این صفحه نیز Quick Edit Mode است که به وسیله آن می توان ماوس را فعال کرده و با استفاده از ماوس اقدام به انتخاب متون و سپس کپی یا پیست کرد.

یکی دیگر از قسمت ها (tabs) پنجره Properties، قسمتlayout است. در این قسمت می توان برای صفحه خط فرمان ، طول و عرض بر حسب کاراکتر را تعریف کرد. هرچند که اندازه محیط خط فرمان بطور سنتی 80 در 25 کاراکتر است، طبق توضیحات داده شده این اعداد را می توان تغییر داده و روی هر عدد دلخواه دیگری تنظیم کرد. سالها پیش یکی از عیوب خط فرمان این بود که در صورت وجود فرمانی که بیش از 25 سطر(یا ارتفاع صفحه) خروجی تولید می کرد، خروجی های اولیه به بیرون از صفحه مانیتور اسکرول کرده و خروجی های جدیدتر از پایین صفحه به آن اضافه می شدند. بدیهی است که این روش باعث می شد تا کاربر نتواند خروجی های قدیمی تر را که بسرعت در برابر دیدگانش عبور کرده و از صفحه خارج شده بودند،ببیند. محیط خط فرمانی که در ویندوز تعبیه شده است بر خلاف نسخه های قدیمی تر خود، خروجی های قدیمی تر را خذف نکرده و فقط آنها را به سمت بالا اسکرول می دهد و بنابراین با اسکرول دادن پنجره خط فرمان به بالا در هر لحظه می توان این خروجی ها را مشاهده کرد. تعداد کل سطرهایی که به سمت بالا اسکرول داده می شوند در قسمت layout و در مقابل عبارت buffer size Screen قابل ذکر است اگر به عنوان مثال کاربر بخواهد همواره 300 سطر خروجی را ببیند باید مقدار buffer sizeرا مساوی 300 قرار دهد، در این صورت سطرهای1، 3،2،3 و قبل تر حذف شده و دیگر قابل مشاهده نخواهند بود . مقدار این پارامتر 9999 سطر قابل افزایش می باشد .

یکی دیگر از امکانات محیط خط فرمان ویندوز ، ویژگی تکمیل خودکار یا همان auto complete است. با استفاده از این ویژگی ، کاربر لازم نیست تا در حین تایپ اسامی فایل ها یا دایرکتوری ها ، همه جمله ها را تایپ کند. بلکه ب تایپ چند حرف از اول اسم فایل با دایرکتوری و زدن کلیدی مثل کلید Tab بقیه اسم بطور اتوماتیک روی صفحه ظاهر می شود. وجود این امکان کار را برای کاربر راحت تر و ساده تر کرده و باعث می شود تا محیط خشک خط فرمان اندکی دوستانه تر به نظر برسد . اگر شما می خواهید از این امکان خط فرمان استفاده کنید باید در قسمت Short cut و جلوی عبارت Target که نام فایل اجرایی خط فرمان نوشته شده است، سوییچ /f:on را اضافه کنید . سوییچ /f باعث فعال یا غیر فعال شدن ویژگی auto complete می شود. اگر این سوییچ بصورت /f:on بکاررود می تواند این ویژگی را فعال کند . پس از فعال کردن این سوییچ در صورتی که در محیط خط فرمان چند حرف تایپ کرده و سپس کلید Ctrl&F را بزنید ویندوز اسامی فایل ها و دایرکتوری ها را کامل خواهد کرد. زدن کلید Ctrl&D نیز فقط باعث کامل شدن اسم دایرکتوری ها می شود.

برنامه cmd.exe که فرمان اجرای محیط خط فرمان می باشد علاوه بر سوییچ /f سوییچ های دیگری نیز دارد . یکی از این سوییچ ها که بیشتر از دیگران مورد استفاده قرار می گیرد ،/t است .

با استفاده از این سو ییچ می توان رنگ پس زمینه و نوشته را تغییر داد . اگر شما هم جزو افرادی هستید که از مشاهده متون سفید روی زمینه سیاه و بی روح خسته شده اید می توانید سوییچ /t:le را جلوی دستور cmd.exe اضافه کرده و متن ها را بر رنگ زرد روی پس زمینه آبی تیره ببینید . برای مشخص کردن رنگ پیش و پس زمینه کافیست تا رنگ هر کدام از این دو را از مجموع 16 رنگ موجود که از 0 تا f (در مبنای) شماره گذاری شده اند را انتخاب کرده و سپس کد رنگ پیش زمینه را در کنار هم قرار داد. رنگ سفید با کد 0 و رنگ سیاه با کد f مشخص می شوند. برای به دست آوردن کد بقیه رنگ ها به دو روش می توان عمل کرد: به یکی از کتابهای قدیمی داس مراجعه کرده و یا اینکه با آزمایش و خطا رنگ مورد نظر را از میان 16 رنگ موجود انتخاب کرد. برای این منظور کافیست تا 16 با برنامه cmd.exe را اجرا کرده است و هر بار رنگ پیش زمینه را به یکی از رنگ های کد 0 تا 16 تغییر داد. آخرین سوییچی که مطرح می شود، سوییچ /e است که می تواند به دو صورت /e:on و /e:off بکار رود. حالت اول، استفاده از این سوییچ باعث فعال شدن ویژگی Command extensions و حالت دوم نیز باعث غیر فعال شدن این ویژگی می شود. با فعال این ویژگی Command Eensions کاربر در استفاده از محیط خط فرمان مزایا و راحتی را کسب می کند که مثلا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1) هنگام استفاده از دستورCD و در صورت وجود فاصله (Space) در نام فایل ها و دایرکتوری ها لازم نیست تا اسم ها را داخل گیومه قرار دهید.

2) با دستور MD در یک مرحله می توان چند دایرکتوری تودر تو ساخت . بعبارت دیگر اگر دستوری مانند 4321 md صادر شود و دایرکتوری ها ی 4و 3 هیچ کدام وجود نداشته باشند، ابتدا دایرکتوری 3 ساخته شده و سپس دایرکتوری 4 داخل این دایرکتوری ساخته می شود.

10 نکته پیش از استفاده از ویندوز ویستا

مطمئنا شما نیز تاکنون دیگر نام جدیدترین ویندوز عرضه شده مایکروسافت یعنی ویندوز ویستا را شنیده اید. این سیستم عامل مدت کمی است که از عرضه آن میگذرد. مطمئنا در آینده ای نه چندان دور XP هم به سرنوشت ویندوزهای پیشین دچار خواهد شد پس باید از هم اکنون کامپیوتر خود را برای پذیرش این ویندوز آماده کنید. ویستا قابلیتهای جدید و متنوعی دارد که مایکروسافت آن ها در آن گنجانده است ، شاید برای مطرح کردن ترفندهای منحصر به فرد این ویندوز زود باشد. به همین دلیل در این ترفند قصد داریم تا 10 نکته اساسی پیش از استفاده و نصب ویندوز ویستا را به شما معرفی کنیم. با دانستن این نکته ها میتوانید این سیستم عامل جدید و ناشناخته را به طور کامل بشناسید:

1- آیا سخت‌افزار کامپیوتر و یا شبکه داخلی سازمان شما امکان پشتیبانی ویندوز ویستا را دارد؟
ویستا بسیار مجهز و مفید است ولی شاید از یک نظر بسیار نامرغوب باشد و آن نیاز بالای این سیستم عامل به سخت‌افزار قوی و سنگین است. مشخصا سخت‌افزار مورد نیاز برای اجرای سیستم عامل ویستا در مقایسه یا سیستم‌های عامل قبلی ویندوز اختلاف زیادی دارد. یعنی سخت‌افزار مورد نیاز برای اجرای این سیستم عامل باید بسیار قوی و پرسرعت باشد.
در واقع برای اجرای این سیستم عامل نیاز به دو گروه سخت‌افزار جداگانه است: یک گروه سخت‌افزاری مورد نیاز برای اجرای سیستم عامل "Vista Capable" و دیگری برای اجرای "Vista Premium Ready". این در حالی است که برای اجرای "Premium Ready" نیاز به پردازش‌گر 1 گیگاهرتز و حافظه RAM حداقل یک گیگا بایت و کارت گرافیکی با کیفیت بسیار بالا است. البته سخت افزار مورد نیاز برای اجرای "Capable" اندکی پایین‌تر و ارزان‌تر است.

2- کدام نگارش ویستا را باید در شبکه داخلی سازمان خود استفاده کنید؟
انتخاب نگارش درست ویندوز XP برای شبکه داخلی کسب و کار شما شاید کار بسیار آسانی باشد. چهار نگارش از این سیستم عامل در دسترس است: نگارش ویژه کامپیوترهای خانگی ویندوز XP، نگارش حرفه‌ای، نگارش ویژه لب‌تاپ‌ ویندوز XP و نگارش Media Center.
اگر بخواهید از ویندوز XP در شبکه داخلی سازمان خود استفاده کنید نگارش‌های اولی و آخری حذف خواهند شد یعنی این نگارش‌ها در شبکه قابل استفاده نیستند. (البته نگارش Media Center نسخه 2004 قابل استفاده است ولی نسخه 2005 این نگارش قابل استفاده در شبکه‌های داخلی نیست).
مشخصا از آن‌جایی که نگارش ویژه لب‌تاپ ویندوز XP فقط در لب‌تاپ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد استفاده از این نگارش در شبکه داخلی یک شرکت کارایی چندانی نخواهد داشت. پس تنها انتخاب ممکن برای استفاده از ویندوز XP در شبکه داخلی یک کسب و کار استفاده از نگارش حرفه‌ای این سیستم عامل است.
اما در مورد ویندوز ویستا وضعیت کمی پیچیده‌تر است. در حال حاضر پنج نگارش زیر برای ویستا وجود دارد:
Home Basic، Home Premium، Business، Enterprise و Ultimate.
درست است که شما از نگارش‌های Home ویندوز ویستا در شبکه داخلی کسب و کار خود استفاده نمی‌کنید اما مطمئناٌ در مورد انتخاب سه نگارش بعدی یعنی Business، Enterprise و Ultimate برای شبکه داخلی خود اطمینان کافی ندارید.
نگارش Business ویستا تا حدودی قابل مقایسه با نگارش حرفه‌ای ویندوز XP است و نگارش Enterprise یک سری امکانات و ویژگی‌های بیشتری مانند BitLocker Drive Encryption یعنی رمز‌دار کردن اطلاعات ذخیره شده بر روی هارددیسک ( یک لایه امنیتی اضافی‌ برای شبکه‌های لب‌تاپ‌ها)، امکانات سازگارکننده نرم‌افزارهای نصب‌شده، SUA (زیر سیستم‌هایی برای برنامه‌ها و نرم‌افزارهای تحت یونیکس) و سیستم پشتیبانی پیشرفته چندزبانه و ... را نسبت به نگارش Business ویستا دارا است.
نگارش Ultimate یک مجموعه بسیار کامل است که در واقع کلیه ویژگی‌ها و امکانات سایر نگارش‌های ویستا حتا Media Center را دارد که شاید از نیاز شما برای شبکه داخلی بسیار فراتر باشد.

3- مجوز استفاده از ویندوز ویستا:
مایکروسافت در سیستم عامل جدید خود نگارش Enterprise را اضافه کرده است که فقط برای کسب و کارهایی که عضو Software Assurance یا Microsoft Enterprise Agreement باشند قابل دسترسی و استفاده است.
امکان جدید دیگری که مایکروسافت ارایه داده است امکان به روز کردن ویندوز ویستا در هر زمانی است که شاید برای برخی کسب‌وکارهای کوچک بسیار مفید باشد. این برنامه امکان به روز کردن برخی نگارش‌های ویندوز ویستا به نگارش‌های بالاتر را در هر لحظه‌ای برای خریداران فراهم می‌سازد. برای مثال شما می‌توانید نگارش Home Basic را به نگارش Home Premium و یا نگارش Business را به Ultimate تبدیل کنید.

4- سازگاری برنامه‌ها و نرم‌افزارهای مورد استفاده در سیستم عامل ویندوز ویستا:
مهم‌ترین عامل برای پیشرفت کار یک کسب و کار نرم‌افزارها و برنامه‌های ویژه‌ای است که آن کسب‌وکار برای انجام کار خود نیازمند آن است.
بنابراین برای کسب‌وکارها اجرای مناسب و بدون دردسر نرم‌افزارها اولویت و ارجحیت بیش‌تری نسبت به سیستم عامل مورد استفاده دارد. از این رو در طراحی یک سیستم عامل مهم‌ترین نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که این سیستم عامل امکان اجرای همه نرم‌افزارها و برنامه‌های کامپیوتری را بدون مشکل و دردسر برای کاربران فراهم آورد.
ساختار ویندوز ویستا به شکلی است که می‌تواند تمام نرم‌افزارهایی را که در نگارش‌های قبلی سیستم عامل ویندوز قابل استفاده هستند پشتیبانی و ساپورت کند. مایکروسافت یک برنامه جدید با نام Application Compatibility Toolkit ارایه داده است که کاربران را در تشخیص نرم‌افزارهایی که می‌تواند در این سیستم عامل مورد استفاده قرار گیرد کمک می‌کند و همچنین مشخص می‌کند که کدام برنامه‌ها برای اجرا در ویستا نیاز به به‌روز کردن دارند.
همچنین شما در این سیستم عامل می‌توانید از فناوری‌هایی مانند Virtual PC ، Virtual Server و Terminal Services برای سازگار کردن نرم‌افزارهای مورد نیاز خود با ویستا استفاده کنید.
با این حال شما باید نرم‌افزارها و برنامه‌های مورد نیاز و حیاتی کسب و کار خود را مشخص کنید و سازگاری آن را با ویندوز ویستا امتحان کنید و اگر این برنامه‌ها در ویستا قابل اجرا نمی‌باشند برای استفاده از نرم‌افزارهای مشابه و یا ارتقای نرم‌افزار موجود برنامه‌ریزی کنید.

5- دسترسی به شبکه و اینترنت:
تبدیل سیستم عامل شبکه به ویندوز ویستا شاید سبب شود که شما پروتکل اینترنت خود را به IPv6 تغییر دهید. ویستا پشتیبانی بسیار مناسبی از پروتکل جدید اینترنت را داراست. برای ویندوز XP و همچنین ویندوز Server 2003، استفاده از IPv6 نیاز به نصب پروتکل جداگانه‌ای دارد در حالی که TCP/IP در ویندوز ویستا و سرور لانگهورن قابلیت پشتیبانی توام IPv4 و IPv6 به صورت پیش‌فرض دارا هستند.
دلایل بسیار زیادی برای تغییر از IPv4 به IPv6 وجود دارد. تغییر به IPv6 نه تنها باعث بهبود امنیت IP می‌شود بلکه سبب افزایش کارایی در استفاده از امکانات صوتی و تصویری در برنامه‌های اینترنتی نیز می‌گردد

6- نیاز به ویندوز ویستا؟
شاید شما نخواهید و یا نیازی نباشد که همه کامپیوترهای شبکه داخلی سازمان خود را یک مرتبه به سیستم عامل ویستا ارتقاء دهید. در حقیقت زمان زیادی برای ارتقای کلیه کامپیوترهای یک شبکه به سیستم عامل ویستا  وجود دارد و نیازی نیست که این کار در یک مرحله انجام پذیرد.
البته این بدان معنا نیست که ارتقای کامپیوترها باید به صورت تصادفی صورت گیرد. شما باید مشخص کنید که کدام کاربر می‌تواند از امکانات جدید ویستا بیش‌ترین استفاده و سود را ببرد و یا کدام کاربر نیاز به امکانات امنیتی پیشرفته ویستا در سازمان شما دارد. به هر حال شما باید اولویت‌های خود را برای ارتقاء کامپیوترهای شبکه به سیستم عامل ویندوز مشخص نمایید.
کامپیوترهایی که برای اجرای برنامه‌هایی مانند نرم‌افزار Word و یا Excel مورد استفاده قرار می‌گیرند می‌توانند از سیستم عامل قبلی خود استفاده کنند.

7- آیا کارمندان شما آماده استفاده از این سیستم عامل هستند؟
ملاحظاتی مانند میزان هزینه، تغییر سخت‌افزارها و بنیان IT یک شرکت شاید مشخصه‌هایی باشند که شما در هنگام تغییر سیستم عامل شبکه کسب‌وکار خود مورد توجه قرار دهید. اما عامل مهمی که نباید فراموش شود کارمندان شما هستند. تعداد بسیار کمی از کاربران کامپیوتر از فناوری‌های جدید استقبال می‌کنند و علاقه زیادی برای یادگیری و استفاده از فناوری‌های جدید را ندارند. در واقع ذات بشر به نوعی است که در مقابل هر تغییری مقاومت می‌کند، حتا اگر این تغییر به نفع او باشد و سبب بهبود کارها شود.
ارتقای به یک سیستم عامل جددید همیشه نیاز  به برگزاری دوره‌های آموزشی برای کارمندان و کاربران آن را دارد. به ویژه برای سیستم عامل ویستا که امکانات و ویژگی‌های بسیار جدیدی دارد که شاید آموزش آن برای افراد کم‌سواد‌تر بسیار سخت و زمان‌بر باشد.
بسیار مهم است که کاربران و کارمندان خود را برای استفاده از این سیستم عامل آموزش مناسب دهید. آموزش باید به میزانی باشد که کار کردن با این سیستم عامل را برای آن‌ها آسان سازد. به عنوان مثال شما می‌توانید به آنها اجازه دهید که کاربران از فرمت classic ویندوز که آشنایی بیشتری با آن دارند استفاده نمایند.

8- پشتیبانی از کاربران و کارمندان در استفاده از سیستم عامل ویستا:
برای ارتقای سیستم عامل به ویستا تنها آموزش کارمندان کافی نیست بلکه شما باید از امکانات و فناوری‌ها و همچنین دستیاران خود برای پشتیبانی کاربران در هنگام استفاده از این سیستم عامل استفاده کنید. چرا که در ابتدا این کاربران در هنگام استفاده به چندین سوال و مشکل برخورد می‌کنند که باید تمهیدات لازم برای رفع آن‌ها فراهم شود.
به هر حال آن‌ها برای اینکه بتوانند آموزش کافی داشته باشند و در زمینه استفاده ازاین سیستم عامل خبره شوند به صورت مشخص نیاز به کار کردن بیشتر از حد طبیعی با این سیستم عامل و گذارن زمان کافی برای یادگیری عملی آن دارند.
شما باید بلافاصله بعد از ارتقای شبکه خود به چند نفر را به عنوان پشتیبان این سیستم عامل به صورت موقت استخدام و از وجود آن‌ها برای آموزش و رفع اشکال کارمندان خود استفاده نمایید.

9- حفظ داده‌های ارزش‌ مند:
اگر همه چیز به خوبی پیش رود بعد از ارتقاء شبکه شما داده‌های ارزشمند شما سالم خواهند ماند. اما اگر همه چیز به خوبی پیش نرود چه اتفاقی می‌افتد؟ اساسی‌ترین راه و شاید بهترین راه این است که شما از داده‌های ارزشمند خود بک‌آپ بگیرید. بنابراین شما برای حفظ داده‌ها و اطلاعات ارزشمند کسب و کار خود باید به صورت مرتب از آن‌ها بک‌آپ بگیرید. این امر نیاز به ذخیره‌سازی دوباره این اطلاعات برای اطمینان از صحیح کار کردن آنها در هنگام نیاز باشد.

10- هزینه این کار واقعا چقدر است؟
زمانی که شما ملاحظات بالا را در نظر گرفتید می‌توانید میزان هزینه لازم برای ارتقا سیستم عامل شبکه خود را محاسبه کنید. فراموش نکنید که هزینه این کار بسیار بالاتر از پرداخت مجوز استفاده از این سیستم عامل است. این هزینه شامل هزینه لازم برای ارتقاء سخت‌افزاری شبکه‌، هزینه ارتقاء نرم‌افزارهای مورد استفاده و یا جایگزینی نرم‌افزارهای جدید و نگارش‌های جدید، هزینه تغییر ساختار و پروتکل شبکه (در صورت امکان‌پذیر بودن)، هزینه کارمندان و مشاورانی که برای این امر باید استخدام نمایید، هزینه آموزش کارمندان(با در نظر گرفتن این موضوع که زمانی که صرف آموزش آن‌ها می‌شود سبب عقب افتادن از کارها و وظایف کاری آن‌ها نیز می‌شود)، هزینه آموزش پشتیبانان و کارمندان IT و هزینه‌ سایر عملیات مانند بک‌آپ‌گیری و ... است.
اگر شما یک تخمین درستی از هزینه‌ها داشته باشید می‌توانید در مورد ارتقاء شبکه خود به سیستم عامل ویستا تصمیم درست بگیرید و در نتیجه شما می‌توانید در مورد استفاده از سیستم عامل ویندوز XP یا ویندوز 2000 و یا جایگزینی آن با ویندوز ویستا انتخاب درستی داشته باشید.