آشنایی با نحوه ذخیره سازی اطلاعات روی سی دی (قسمت اول)

1) اطلاعات چگونه ذخیره می شود؟
در کتاب The Compact Disc Handbook از Ken pohlmann آمده است، رسانه های Write once شبیه به دیسک های Play back only ساخته می شوند. همانند CD های معمولی، آنها از یک لایه بنیادین پلی کربنیک، یک لایه منعکس کننده و یک لایه محافظ استفاده می کنند. لایه ضبط کننده در بین لایه بنیادین و لایه منعکس کننده، قرار دارد که ترکیبی از یک رنگ اصلی است.

برخلاف CD های معمولی، یک تراک مارپیچی از قبل شیار دار شده، برای راهنمایی لیزر ضبط کننده در طول تراک مارپیچی استفاده می شود، این امر طراحی سخت افزاری recorder را آسان می سازد و سازگاری دیسک را تضمین می نماید.

CD R از بالا به پایین اینگونه لایه گذاری شده است:

ـ برچسب (اختیاری)

ـ پوشش ضد خش و یا قابل چاپ (اختیاری)

ـ لاک الکل عاری از اشعه فرابنفش

ـ لایه منعکس کننده

ـ رنگ پلیمری ساختمانی

ـ زیر لایه پلی کربنیک

در CD های "سبز" و "طلایی" طلای واقعی وجود دارد، اگر CD R را رو به منبع نور نگاه دارید، باریکی آن آن قدر هست که قابل رویت باشد. به خاطر داشته باشید که داده ها به سمت برچسب نزدیکترند، تا سمتی که پلاستیک شفاف قرار دارد و داده ها از آنجا خوانده می شوند. اگر CD R از پوشش فوقانی سختی برخوردار نباشد، خراشیدن سطح فوقانی بسیار ساده است و CD R را به صورت غیرقابل مصرف در می آورد.

لیزر در CD recorder یک سری سوراخ به نام "چاله" در لایه رنگی دیسک ایجاد می کند. فضای بین این چاله ها "زمین" خوانده می شود. الگوی چاله ها و زمین ها اطلاعات را بر روی CD کدگذاری می کند و به آنها اجازه می دهد تا روی CD player کامپیوتر بازیابی شوند.

دیسک ها از داخل دیسک به خارج نوشته می شوند، با نگاه کردن به دیسکی که آن را Write کرده اید، می توانید به صحت این مسئله بر روی یک CD R پی ببرید. همچنان که به سمت خارج پیش می روید این تراک مارپیچ 22188 چرخش دورتادور CD به همراه 600 چرخش تراک در هر میلیمتر ایجاد می کند. اگر مارپیچ ها را باز کنید. طول آن به 5/3 مایل می رسد.

ساختار یک CD RW متفاوت است:

ـ برچسب (اختیاری)

ـ پوشش ضد خش و یا قابل چاپ (اختیاری)

ـ لاک الکل عاری از اشعه فرابنفش

ـ لایه منعکس کننده

ـ لایه عایق بالایی

ـ لایه ضبط کننده

ـ لایه عایق پایینی

ـ زیر لایه پلی کربنیک

2) چگونه می توان فهمید که دیسک در چه فرمتی است؟
معمولا با نگاه کردن به بسته بندی و با خود دیسک می توان به فرمت آن پی برد:

● دیسک های CD DA دارای یک لوگو Compact Disc Digital Audio هستند.

● دیسک های CD+G شامل کلمات CDGraphics می باشند.

● دیسک های CD I دارای لوگو Compact Disc Digital Video و یا کلمات Video CD می باشند.

Video CD با CD Video فرق می کند. CD V یک فرمت آنالوگ است مانند Laser Disc و ویدئو قابل دیدن با درایو CD ROM نیست.

3) محافظت در برابر کپی گرفتن چگونه کار می کند؟
راه های متعددی وجود دارد:

یک تکنیک ساده و معمولی افزایش طول چند فایل روی CD است، به گونه ای که آنها با صدها مگابایت طول ظاهر شوند. اگر طول فایل را بسیار بزرگتر از آنچه که واقعا هست در تصویر دیسک قرار دهید، این کار عملی است. در واقع این فایل با بسیاری از فایل های دیگر منطبق می شود. تا جایی که برنامه کاربردی از طول فایل آگاه است، نرم افزار بخوبی کار می کند. (در این مورد مقالاتی نیز درتالار گفتگوی سایت میکرو رایانه وجود دارد) اگر کاربر سعی کند فایل ها را روی دیسک سخت خود کپی نماید، یا یک کپی دیسک به دیسک را صورت دهد، تلاش با شکست مواجه خواهد شد، زیرا CD چند گیگابایت از داده ها را نگاه می دارد.

یک راه حل عملی که کنترل کافی بر روی recorder و نرم افزار master کننده دارد، نوشتن داده های ناقص در بخش ECC از سکتور داده هاست. سخت افزار استاندارد CD ROM به طور خودکار خطاها را تصحیح می کند و مجموعه های مختلفی از داده ها را بر روی دیسک مقصد می نویسد. سپس reader ، کل سکتور را به عنوان داده های خام Load می کند، بدون آنکه به تصحیح خطا بپردازد. حتی اگر نتواند داده های اصلی تصحیح نشده را بیابید، اما می داند که یک نسخه تصحیح شده را می خواند. در جایی که مکانیزم درایو و میان افزار بخوبی تعریف می شوند، این تنها چیز با دوام بر روی سیستم هاست، همچون کنسول های بازی.

یک روش نه چندان پیچیده ولی موثر فشرده سازی یک CD نقره ایی با داده هایی فراتر از آنچه که یک سی دی 74 دقیقه ای می تواند Write کند. بنابراین کپی کردن دیسک نیاز به فضاهای خالی خاصی دارد، برای جبران این فضا، داده ها را جا به جا می کند، دیسک را هک می نماید یا دیسک های نقره ایی را با داده های سرقت رفته فشرده سازی می کند. اگر این کار ادامه یابد دیسک روی برخی درایوها غیرقابل خواندن می شود. یک فضای خالی Overburn شده 80 دقیقه ای قادر به نگهداری هر مقدار اطلاعاتی است که بتوانید با اطمینان در یک دیسک بگنجانید.

روش خانه های نرم افزاری PC ، از فاصله بین تراک های صوتی استفاده می کند و علائم شاخص را در محل های غیر منتظره باقی می گذارد. این دیسک ها قابل کپی گرفتن از طریق اکثر نرم افزارها نیستند و نسخه برداری از آنها روی درایوهایی که از ضبط disc at once پشتیبانی نمی کنند، ممکن است امکان پذیر نباشد.

روش دیگر ،دیسک های غیر استاندارد با تراک کوتاه تر از 4 ثانیه است. اکثر نرم افزارهای ضبط کننده و در حقیقت برخی recorder ها، کپی دیسک با چنین تراکی را رد می کنند، یا تلاش می کنند آن را کپی نمایند ولی با شکست مواجه می شوند. یک برنامه کاربردی محافظت شده وجود تراک مورد نظر و اندازه آن را کنترل می کند. به هر حال برخی recorder ها ممکن است موفق شوند، بنابراین این کار ساده ایی نیست. قرار دادن تراک های چندگانه داده ها در بین تراک های صوتی یک CD ، کپی کننده های دیسک را سر در گم خواهد کرد.

گاهی اوقات کپی یک دیسک برچسب های Volume متفاوتی دارد. این مسئله معمولا فقط در کپی های فایل به فایل روی می دهد، نه کپی های تصویر دیسک، بنابراین کنترل نام دیسک به طور حاشیه ای مفید است اما چندان موثر نیست، تغییر فهرست مطالب به گونه ایی که دیسک بزرگتر از آنچه که هست به نظر برسد، برخی از برنامه های کپی را متقاعد خواهد کرد که دیسک منبع بسیار بزرگ است.

سیستم Laserlok از سایت http://www.diskxpress.com ادعا می کند که قادر است با کمترین هزینه از نسخه برداری غیرقانونی دیسک جلوگیری نماید. Disk Guard ، یک ابتکار جدید است که متعلق به TTR Technology می باشد آنها ادعا می کنند که قادرند امضایی را بر روی CD های فشرده و CD R ها ایجاد کنند، اما بدون سخت افزار خاص قابل نسخه برداری نیست. یک برنامه می تواند با کنترل کردن این امضاء در جهت محافظت در برابر کپی گرفتن استفاده نماید و در صورت عدم حضور امضاء، از اجرا صرف نظر کند.

4) دیسک MultiSession چیست؟
یک Session ، یک سگمنت ضبط شده است که ممکن است شامل یک یا چند تراک از هر نوعی باشد. الزامی وجود ندارد که CD recorder کل Session را به یکباره Write کند، اما آخرین Session روی دیسک باید بسته شود. قبل از آنکه یک CD صوتی استاندارد یا CD ROM Player آن را تشخیص دهد. Session های اضافی می توانند تا زمانی که * دیسک * بسته می شود و یا اینکه فضای خالی وجود نداشته باشد، اضافه گردند.

MultiSession Writing ، اولین بار در دیسک های photo CD استفاده شد، که اجازه می داد تا تصویرهای اضافی ضمیمه گردند. امروزه، اغلب با دیسک های MultiSession پیوندی و گاهی اوقات هم برای دیسک های CD Extra بکار می رود.

وقتی که CD داده ها را در درایو CD ROM خود قرار می دهید، سیستم عامل آخرین Session دیسک را می یابد و دایرکتوری را از آن می خواند . (برای مطالعه بیشتر دراین مورد به سایر مقالات سایت میکرو رایانه مراجعه نمایید) اگر CD از نوع فرمت ISO 9660 باشد ورودی های دایرکتوری می تواند هر فایلی را روی CD هدف قرار دهد، بدون توجه به نوع Session ای که در قالب آن نوشته شده است.

اکثر برنامه های معروف تکثیر کننده CD به شما اجازه می دهند تا یک یا چند Session اخیر را به Session ای که تازه نوشته شده پیوند دهید. این امر موجب می شود که فایل های Session های قبلی بدون اشغال فضای اضافی بر روی CD در آخرین Session ظاهر شوند. همچنین می توانید با قرار دادن نسخه جدید در آخرین Session بدون افزودن پیوند به نسخه قدیمی تر ، نسخه جدید را در آخرین Session قرار دهید.

در عوض، زمانی که یک CD صوتی را در CD Player معمولی قرار دهید، تنها به اولین Session توجه می شود. به همین دلیل Write های MultiSession در مورد CD های صوتی کار نمی کنند، اما در صورت روی دادن چنین اتفاقی این محدودیت به یک مزیت تبدیل می شود. این محدودیت بدین معنی نیست که شما باید کل CD صوتی را به یکباره Write کنید.

توجه داشته باشید که ترکیب Session های CD ROM ) MODE 1 ) و CD ROM

) MODE 2 ) روی یک دیسک منفرد جایز نیست. شما می توانید چنین چیزی را ایجاد کنید. اما تشخیص آن برای درایوهای CD ROM دشوار خواهد بود.

5) کانال های زیرکد چه هستند؟
8 کانال زیرکد وجود دارد ( P,Q,R,S,T,U,V,W ) روش دقیق رمزگذاری فراتر از گنجایش این مقاله است، اما متذکر می شویم که داده ها به طور یکسان در سرتاسر CD توزیع می شوند و هر کانال می تواند حدود 4MB را نگاه دارد.

کانال زیر کد Q را می توان با recorder های JVCPinnacle کنترل کرد، اما ظاهرا زیاد کاربرد ندارند. کانال زیرکد Q شامل اطلاعات مفیدی است که در اکثر recorder ها قابل خواندن و نوشتن هستند.

منطقه داده های کاربر شامل 3 نوع داده زیر کد Q است: اطلاعات موقعیتی، عدد کاتالوگ رسانه ها و کد ISRC. فرم های دیگری برای فعال ساختن MultiSession بکار می روند و TOC را شرح می دهند. CD Player های صوتی از اطلاعات موقعیتی برای نشان دادن زمان جاری استفاده می کنند و دارای اطلاعاتی در مورد شاخص و یا تراک هستند. زمانی که ضبط Disc At Once انجام می دهید، این اطلاعات قابل کنترل هستند.

ISRC که توسط صنعت ضبط استفاده می شود، کشور مبدا ، مالک، سال انتشار و عدد سریال تراک ها را بیان می کند و ممکن است در هر تراکی متفاوت باشد. ISRC اختیاری است و بسیاری از CD ها از آن استفاده نمی کنند. عدد کاتالوگ رسانه ها شبیه به ISRC است، اما در هر دیسک ثابت می باشد. توجه داشته باشید که اینها با کدهای UPC فرق می کنند. کانال های زیر کد R W ، برای متن و گرافیک در برنامه های کاربردی خاص همچون CD+G) Wgraphics CD که توسط Sega CD پشتیبانی می شوند) استفاده می شوند. Philips کاربرد جدیدی به نام ITTS را تدبیر کرده است، این کاربرد Player های کاملا مجهز را قادر می سازد تا متن و گرافیک را روی دیسک های صوتی Red Book نمایش دهند. آخرین نتیجه این تکنولوژی " CD Text " است که راهی را برای گنجاندن داده های دیسک و تراک بر روی یک CD صوتی استاندارد، فراهم می سازد.

6) آیا فیلدهای CD Identifier ( شناسه CD ) کاربرد وسیعی دارند؟
هم اکنون، تعداد سازندگانی که از این فیلدها استفاده می کنند چندان زیاد نیست و اینکه تمام دستگاه ها قادر به خواندن تمام فیلدها نیستند. برنامه هایی که CD های صوتی را شناسایی می کنند، به طور خودکار یک ID را بر مبنای کمیت و طول تراک های صوتی محاسبه می کنند.

7) سوزاندن یک CD R چقدر طول می کشد؟
این زمان بستگی به آن دارد که شما چه مقدار داده را می خواهید بسوزانید و اینکه سرعت درایو شما چقدر است. سوزاندن 650MB داده حدود 74 دقیقه در 1X ، 37 دقیقه در 2X و 19 دقیقه در 4X ، زمان می برد، اما شما باید برای "Finalize" کردن دیسک ، یک یا دو دقیقه ای را بیافزایید. بخاطر داشته باشید که برای تک سرعته 150kb ، دو سرعته ثانیه 300kb و به همین ترتیب است. اگر شما نصف این داده ها را دارید، سوزاندن در نصف این زمان تمام خواهد شد.

● سایر مقالات مرتبط با این موضوع