ورود کاربران VIP سرزمین دانلود، مرجع دانلود و آموزش رایگان نرم افزار

منوی سایت

بوت چیست

تازه های این بخش :

سه روش برای بالا بردن سرعت بوت ویندوز

(مربوط به موضوع بوت چیست)

سه روش برای بالا بردن سرعت بوت ویندوز

 

 

 


با توجه به اینکه ویندوز تبدیل به یکی از عمومی ترین سیستم عامل های مورد استفاده توسط کاربران مختلف گشته است، و با توجه به اینکه سیستم های مختلف با قدرتهای متفاوتی وجود دارند، بنابراین شما میتوانید با این روشها در واقع ویندوز خود را با شرایط سیستم خود مطابقت داده و بهترین نتیجه و استفاده را از آن داشته باشید.

در این ترفند قصد داریم 3 روش بسیار کارآمد را به شما معرفی کنیم که با استفاده از آن میتوانید سرعت بوت یا بالا آمدن ویندوز خود را به طرز چشمگیری افزایش دهید.


بالا بردن سرعت بوت (روش اول):
این ترفند کارش این است که یک دسته فایل را از پوشه temp پاک می کند و history هر زمان که شما کامپیوترتان را خاموش می کنید. با این کار کامپیوتر شما وقت بیهوده ای را برای چک کردن این پوشه ها تلف نمی کند. با این کار سرعت بالا آمدن ویندوز افزایش می آید.


برای انجام این کار مراحل زیر را طی کنید:

1- Notepad را باز کنید و سه جمله زیر را در آن بنویسید:



/S /q "C:/Documents and Settings/UserName/Local Settings/History"
"RD /S /q "C:/Documents and Settings/Default User/Local Settings/History
"RD /S /q "D:/Temp/" <--"Deletes temp folder, type in the location of your temp folder

 

(به جای عبارت UserName ، باید نام کاربری خود را بنویسید)


2- حالا این فایل را با هر نامی که می خواهید ذخیره کنید ، البته با پسوند "bat " برای مثال " fastboot.bat " یا " deltemp.bat "

3- از منوی Start گزینه Run را انتخاب کنید.

4- در Run بنویسید : " gpedit.msc " و روی ok کلیک کنید.

5- از پنجره باز شده در سمت چپ روی گزینه " Computer Configuration " کلیک کنید و سپس " Windows Settings " را انتخاب کنید.

6- بر روی گزینه " Scripts " دو بار کلیک کنید سپس " Shutdown " را انتخاب کنید تا پنجره ای جدید باز شود.

7- روی " Add " کلیک کنید و در پنجره باز شده آدرس فایلی که درست کرده اید را بدهید و سپس روی " ok " کلیک کنید.


بالا بردن سرعت بوت (روش دوم):
وقتی کامپیوترتان را روشن می کنید معمولا قبل از اینکه سیستم بخواهد بالا بیاید درایور های فلاپی و سی دی رام و ... را چک می کند ! به نظر من این یه کار بیهوده است که هر بار سیستم این موارد را چک کند . حالا برای از بین بردن این قسمت باید تغییراتی را در بایوس سیستمتان انجام دهید . مراحل زیر را به دقت انجام دهید:

1- معمولا برای ورود به bios باید کلید F2 یا Delete را فشار داد ، زمانی که کامپیوتر در حال بالا آمدن است.

2- به منوی " Boot " بروی .

3- " Boot Sequence " را انتخاب کنید.

4- سپس هر دو گزینه ای که از روی هارد بوت می شوند را به گزینه " First Device " تغییر دهید .

5- دکمه " Escape " را فشار دهید و از بایوس خارج شوید . فراموش نکنید که این تغییرات را قبل از خارج شدن ذخیره کنید.


توجه : وقتی که شما این تغییرات را انجام می دهید ، نمی توانید سیستمتان را از طریق فلاپی یا سی دی رام بوت کنید. اگر روزی لازم شد که این کار را انجام دهید، کافیست برگردید به عقب. یعنی به بایوس خود بروید ، مرحله بالا را تکرار کنید و گزینه "First Device " را برای فلاپی و سی دی رام بردارید.


بالا بردن سرعت بوت (روش سوم):
زمانی که کامپیوتر شما در حال بالا آمدن هست معمولا شبکه را چک می کند تا ببیند آدرس IP آزاد هست یا نه . با استفاده از پیکربندی یک ip آدرس دستی برای سیستم تعریف می کنیم . این کار سرعت بوت شما را افزایش می دهد . پس طبق مراحل زیر عمل کنید:

1- روی منوی Start کلیک کنید و " Connect To/Show All Connections " را انتخاب کنید.

2- روی Connection شبکه خود راست کلیک کنید و " Properties " را انتخاب کنید.

3- در تب " General " ، در لیست سرویس ها " TCP/IP " را انتخاب کنید و روی دکمه " Properties " کلیک کنید.

4- در پنجره باز شده روی " Use the following address " کلیک کنید و آدرس ip کامپیوترتان را بنویسید.
اگر شما از یک روتر استفاده می کنید معمولا آدرس ip شما 192.168.0.xx یا 192.168.1.xx است . اگر آدرس IP خود را بخاطر نمی آورید و یا در آن شک دارید به منوی Start بروید و Run را انتخاب کنید و در آن cmd را تایپ کنید و روی ok کلیک کنید. در پنجره باز شده " ipconfig/all " را تایپ کنید. با اینکار ip شما نمایش داده می شود و شما می توانید آدرس مورد نظر را در بخش مورد نظر بنویسید.

5- همچنین در پنجره " TCP/IP properties " شما باید آدرس های " Subnet mask " ، " Default gateway " و " DNS Server " را هم پر کنید . اگر عدد های این گزینه ها را هم نمی دانید می توانید با استفاده از دستور " ipconfig/all " در مرحله 4 این اعداد را پیدا کنید .


این مطلب مربوط به موضوع بوت چیست میباشد.

آموزش راه اندازی بوت چندگانه (multibooting)

(مربوط به موضوع بوت چیست)

آموزش راه اندازی بوت چندگانه (multibooting)


یک روش برای داشتن چندین سیستم عامل بر روی یک کامپیوتر بدین صورت است که سیستم عامل های مختلف به طور مستقل از هم،بر روی دیسک های فیزیکی یا پارتیشن های منطقی مختلف نصب می شود و زمانی که سیستم بوت می شود یک منو با نام سیستم های عامل ظاهر می شود و شما می توانید هریک را که خواستید انتخاب کنید و وارد همان سیستم عامل شوید.

اولین نکته ای که در این مورد باید مدنظر داشته باشید،این است که برای داشتن راه اندازی چندگانه،ابتدا باید فضای حافظه را به تعداد سیستم عامل هایی که می خواهید بر روی کامپیوتر داشته باشید،به قسمت های مجزا و جدا از هم تقسیم کنید. و البته غیر از این قسمت ها،باید قسمت هایی از حافظه تان را هم برای ذخیره داده ها و اطلاعاتتان کنار بگذارید که بعدا” درباره این موضوع دقیق تر صحبت می کنیم.
اگر کامپیوتر شخصی شما،بیش از یک هارددیسک دارد،تعریف و مشخص کردن این فضاهای جدا از هم برای هر سیستم عامل ساده است و می توانید هر هارددیسک را برای یک سیستم عامل کنار بگذارید. اما غالبا” کامپیوترهای خانگی دارای یک هارددیسک هستند.


پس شما در ابتدا مجبورید آن را به چندین قسمت یا پارتیشن تقسیم کنید. اولین سکتور هر هارد دیسک فضایی است که تحت عنوان رکورد راه انداز اصلی (Master boot record )یا MBR شناخته می شود. MBR شامل یک جدول پارتیشن (antition table ) است که مشخص می کند هارد چگونه باید به چهار قسمت منطقی اصلی (aryprim ) تقسیم شود از آن جایی که چهار قسمت معمولا” کافی نیست. یک قسمت اصلی می تواند تحت عنوان پارتیشن الحاقی (logical partition) مختلف را تعریف کند.


وقتی pc بوت می شود،سیستم Blos کامپیوتر که در حافظه ثابت و بدون تغییر CMOS ذخیره شده است،به دنبال یک وسیله راه انداز مناسب که می تواند یک دیسک فلاپی یا CD-Rom باشد،می گردد (با توجه به پیکربندی Blos )اگر مناسب ترین و یا به عبارتی اولین وسیله راه اندازی مناسب تعریف شده روی Blos شما،هارددیسک کامپیوتر باشد،Blos قسمت MBR حافظه را می خواند و شروع به اجرای تعدادی کد راه انداز که در آن جا وجود دارد می کند. کد راه انداز (boot code )به سراغ جدول پارتیشن فعال را مشخص سازد،سپس اطلاعاتی که تحت عنوان boot sector volume شناخته می شوند را در ابتدای آن پارتیشن load می کند.


در سیستم عامل هایی که بر پایه ویندوز NT هستند. مثل ویندوز XP ،load کننده سیستم عامل فایلی است که تحت عنوان NTLDR نامیده می شود. اگر روی سیستم تک پارتیشنی کار می کنید،مابقی فرآیند بسیار سر راست است.


NTLDR یا معادل آن،بار کردن سیستم چند پارتیشنی،ابتدا از شما سئوال می شود که راه اندازی از کدام پارتیشن فعال و سیستم عامل موجود در آن ادامه بدهید و یا کنترل را به پارتیشن فعال و سیستم عامل موجود در آن ادامه بدهید و یا کنترل را به پارتیشن دیگر (و سیستم عامل دیگر ) انتقال بدهید. این منو دارای یک بازه زمانی است،که پس از طی شدن این زمان از پیش تعیین شده و انتخاب نشدن هیچ یک از گزینه های منو توسط شما،سیستم عامل پیش فرض به طور خودکار راه اندازی می شود.
اگر بخواهید ببینید که چگونه منوی راه اندازی بر روی سیستم ساخته می شود می توانید نگاهی به محتویات فایل سیستمی c:boot.ini بیاندازید یا کنترل پانل (panel control ) را باز کرده و system را انتخاب و پس کلید Advanced را انتخاب کرده و دکمه Setting را که در start up and Recoveny قرار دارد فشار دهید و به محتویات system start up نگاه کنید.

● پارتیشن بندی
حال اجازه بدهید ببینیم که پارتیشن ها چگونه مدیریت می شوند و چگونه می توان چندین سیستم عامل را روی سیستم نصب کرد.
ما قویا” توصیه می کنیم که ابتدا یک نسخه پشتیبان از سیستم تان تهیه کنید و یک دیسک نجات (Rescue Disk ) هم قبل از دستکاری پیکر بندی هارد دیسک برای خودتان تهیه کنید. ویندوز به گونه ای ساخته شده که توانایی مدیریت پارتیشن ها را دارد،اما این شیوه های مدیریتی بسیار ابتدایی اند و ممکن است باعث ایجاد رفتارهای مخرب شوند. یعنی ممکن است مقداری از اطلاعاتی را که اکنون رو ی حافظه تان می باشد از دست بدهید و احتمالا” در پروسه تبدیل سیستم موجود به یک سیستم راه انداز چندگانه دچار مشکلات جدی گردید. به این منظور می توانید مثلا” از ابزاری مثل Norton partition Magic8.0 (با قیمت 95/69 دلار از http://www.Symantec.com ) که به شما اجازه تغییر اندازه، حرکت و دستکارهای دیگر پارتیشن ها را بدون ایجاد خرابی و مشکل می دهد، استفاده کنید.


این نرم افزار یک ویزارد دارد که به طور خودکار شما را برای نصب یک سیستم عامل دیگر روی ماشینی که در حال کار کردن بر روی آن هستید،راهنمایی می کند. اما اگر قصد استفاده از برنامه های کمکی را ندارید احتمالا” مجبورید هارددیسک را دوباره پارتیشن بندی کنید و سیستم عامل تان و سایر نرم افزارهای کاربردی را بر روی آن نصب کنید.
برای انجام این کار شما باید سیستم تان را با CD ویندوز بوت کنید. سپس پارتیشن فعلی ویندوز را حذف کنید و بعد پارتیشن های جدیدی با اندازه های مورد دلخواهتان ایجاد کنید.


سپس باید فرآیند نصب ویندوز را در یکی از پارتیشن ها کامل کنید. و بعد دوباره با CD سیستم عامل بعدی که می خواهید روی ماشین تان نصب شود سیستم تان را بوت کنید و آن سیستم عامل را هم روی یک پارتیشن دیگر نصب کنید. اگر سیستم عامل بعدی که قصد نصب آن را دارید نسخه ای از Linux باشد،شما دو گزینه برای انتخاب در اختیار دارید: یکی (Linux Loader ) LILO و دیگری GRUB (Grand Unified Boot Loader ) می باشد که در حقیقت عملی مشابه NTLDR را راه اندازی انجام می دهد و به شما این اجازه را می دهد که درطی فرآیند بوت شدن و بالا آمدن سیستم،سیستم عامل خودتان را انتخاب کنید.


● داده ها را کجا ذخیره کنیم
زمانی که چندین پارتیشن روی هارددیسک خود دارید،با این سوال مواجه می شوید که حالا کجا باید داده هایتان را ذخیره کنید. اگر زمان زیادی را با یک سیستم عامل کار کرده باشید،این حس در شما ایجاد می شود که داده هایتان را در همان پارتیشن که سیستم عامل در آن قرار دارد، ذخیره کنید. اما اگر قصد داشته باشید که داده هایتان را به صورت متمرکز نصب کنید و به سیستم عامل خاصی وابسته نباشید،باید یک پارتیشن منطقی اضافی اختصاصی برای داده ها ایجاد کنید.


در این صورت با هر سیستم عاملی که بالا بیاید،آن سیستم عامل توانایی دیدن محتویات سایر پارتیشن های منطقی موجود روی هارد شما را دارد. برای مثال،ویندوز XP توانایی دیدن فایل هایی که روی پارتیشن های FAT و NTFS قرار دارند را دارد.
شما می توانید این فرایند را با نرم افزار Partition Magic کنترل کنید یا در کنترل پانل ویندوز به management computer و از آنجا به Storage و بعد (Local ) Disk Management بروید،روی یک پارتیشن کلیک راست کنید و Change Drive Leter را انتخاب و سپس paths را برگزینید.


(اگر plugin مدیریت دیسک به درستی کار نکرد،شما ابتدا باید به طور موقت فایروال ویندوز را در سرویس پک 2 غیر فعال کنید.) لینوکس هم می تواند FAT و در بعضی موارد NTFS را ببینید و به طور مستقیم به آن ها دسترسی داشته باشید. اگر شما ترجیح بدهید که بعضی پارتیشن های موجود را مخفی کنید. این مساله با تغییر جدول پارتیشن با استفاده از Partition Magic و یا سایر نرم افزارها،امکان دارد. اما این را بدانید که این راه حل چندان مطمئنی برای امنیت سیستم تان نیست چون این پارتیشن های مخفی توسط هر کسی که به ابزارهای مشابه دسترسی داشته باشد،قابل دیدن هستند.


● ماشین های مجازی
یک شیوه متفاوت دیگر برای داشتن چندین محیط متفاوت بر روی یک PC این است که بعضی از آن ها را در ماشین های مجازی(VMS ) اجرا کنیم. ماشین های مجازی در حقیقت شیوه ای برای شبیه سازی کامل سخت افزار کامپیوتر از طریق نرم افزار است. زمانی که شما فقط یک سیستم عامل بر روی کامپیوترتان دارید،می توانید یک ماشین مجازی هم داشته باشید که سیستم عامل مخصوص و مجزای خود را روی ماشین اختصاصی خود داشته باشد.


ماشین های مجازی دارای مزایای زیادی اند،از جمله داشتن چندین سیستم عامل در کنار هم و به صورت متقارن،به طوری که هر VM ،می تواند آدرس IP خاص خود و اتصال شبکه مجازی خود را داشته باشد و در نتیجه شما می توانید با این ماشین های مجازی و IP های جدا از هم،یک شبکه کامپیوتری کوچک را با یک PC شبیه سازی کنید.


یکی دیگر از مزایای VM این است که شما از یک ماشین مجازی می توانید به عنوان نسخه پشتیبان سیستم تان استفاده کنید. یک روش دیگر برای داشتن نسخه پشتیبان از سیستم استفاده از نرم افزاری مثل Norton Ghost است که عملکرد آن دقیقا” مثل این است که از محتویات هارد دیسک عکس می گیرد آن ها را فشرده می سازد و در یک فایل ذخیره می کند.


یکی از مشکلات ماشین های مجازی پایین آوردن سرعت سیستم می باشد. و دیگری هزینه اضافی است که باید بابت نرم افزار ماشین مجازی پرداخت شود. دو نرم افزار معروف ماشین مجازی برای PC ها عبارتند Umware workstation و Microsoft virtualpc هر دوی این نرم افزارها یک کار مشابه را انجام می دهند :شما یک ماشین مجازی جدید ایجاد می کنید پارامترهایی از جمله مقادیر RAM در فضای هارد مشخص می شود و سپس سیستم عامل انتخابی شما بر روی ماشین مجازی نصب می شود. پس از آن یک کنسول کوچک به شما اجازه می دهد که یک ماشین مجازی را برای شروع کردن انتخاب کنید.


● استفاده از امکانات یونیکس بدون یونیکس
گاهی اوقات نیازی نیست که شما عامل را روی PC خود داشته باشید و فقط می خواهید به بعضی از ویژگی های خاص و توانایی های آن سیستم عامل دسترسی داشته باشید. برای مثال،اگر شما نیاز به اجرای نرم افزاری که بر مبنای یونیکس است،داشته باشید.


کتابخانه DDL پویای cygwin یک رابط برنامه نویسی شبیه به یونیکس ایجاد می کند که به بسیاری از برنامه ها که برای آن سیستم عامل طراحی شده اند اجازه شدن در محیط ویندوز را می دهد. در اصل،آن برنامه ها تصور می کنند که به سرویس های یونیکس و توانایی های مورد انتظار دسترسی دارند. (cygwin فرمان های باینری را چندان خوب اجرا نمی کند لذا،شما مجبورید که آن ها را از کد اصلی دوباره کامپاتل کنید.) cygwin همچنین یک shell خوب و جعبه ابزار که به شما اجازه دسترسی کامل به خط فرمان یونیکس را می دهد در اختیارتان قرار می دهد،که از دستور cmd.exe در اعلان ویندوز xp بسیار قوی تر و بهتر است( این اعلان به شما اجازه دسترسی مستقیم به فایل های NTFS موجود ذخیره شده در خارج از cygwin را با ایجاد دایرکتوری های likecygdrivec می دهد.)


این مقاله فقط می تواند گوشه چشمی به پدیده مدیریت چند سیستم عامل در یک ماشین باشد. به خصوص در سخت افزارهای قدیمی تر این مدیریت بسیار پیچیده تر می شود که موضوع آن در این مقاله نمی گنجد. شما با به کار بردن یکی از تکنیک های بحث شده در این مقاله،می توانید چندین سیستم عامل و محیط نرم افزاری را در ماشین خود داشته باشید و به راحتی با آن ها کار کنید و در وقت و هزینه خود صرفه جویی نمایید.

 


این مطلب مربوط به موضوع بوت چیست میباشد.
سرزمین دانلود، مرجع دانلود و آموزش نرم افزار

سرزمین دانلود را دنبال کنید !

عضویت در خبرنامه سرزمین دانلود

با وارد کردن ایمیل خود و سپس تایید آن، جدیدترین مطالب و نرم افزار ها برای شما ارسال می شود:



------------------------------------------