تفاوت های بین HD و SD

تلویزیونها و فیلم های دارای کیفیت استاندارد یا SD (مخفف Standard Definition) ، معمولا 480p نیز نامیده میشوند. بدان معنی که از بالا تا پایین آنها 480 ردیف پیکسل وجود دارد.

واژه HD مخفف عبارت High Definition (کیفیت بالا) است. این اصطلاح اغلب برای توصیف تلویزیون ها و فیلم هایی استفاده می شود که در مقایسه با نمونه های استاندارد کیفیت بالاتری دارند. فیلم های HD از بالا تا پایین معمولا از 720 تا 1080 ردیف پیکسل تشکیل شده اند. لذا 720p/1080p نیز نامیده میشوند.

هدف اصلی صفحات نمایش HD آن است که در مقایسه با نمایشگرهای SD تصویر بسیار بهتری ارائه دهند. این مسئله با دوربینهای دیجیتال و نیاز به دستیابی به کیفیتی با مگاپیکسلهای بالاتر برای تولید عکسهای بهتر قابل قیاس است.

تفاوت بین فیلم های HD و SD ، زمانی که با نمایشگرهای کوچک روبرو هستیم چندان محسوس نیست. ولی زمانی که از نمایشگرهای بزرگتر استفاده شود، آشکار می شود که تصاویر SD گوشه دارتر و نامتعادلتر از تصاویر HD هستند. این مسئله به خاطر آن است که مستقل از میزان بزرگی نمایشگر یا تصویر، همواره از تعداد ثابتی پیکسل برای نمایش تصویر استفاده می شود. نمایشگرهای کوچکتر دارای پیکسلهای کوچکتر و نمایشگرهای بزرگتر دارای پیکسلهای بزرگترند که احتمالا به چشم می آیند. در حالیکه یک نمایشگر 720p میتواند درحالیکه از تعداد پیکسل یکسانی تشکیل شده است، تا 1.5 برابر بزرگتر از یک نمایشگر 480p باشد.

برای آنکه بتوانید از مزایای خصوصیت یک فیلم HD به طور کامل بهره مند شوید، باید یک تلویزیون با کیفیت HD داشته و به یک سیگنال ویدیوی HD نیز دسترسی داشته باشید. استفاده از یک نمایشگر SD برای مشاهده یک فیلم HD ، بدین معناست که سیگنال ویدیویی HD باید Compress یا فشرده شود تا بتواند در نمایشگر Fit شود.

عکس این موضوع نیز نتایج مشابهی دارد. یعنی برای آنکه یک سیگنال SD در نمایشگر HD بطور کامل Fit شود باید Stretch یا کشیده شود (عکس فشرده سازی). البته تلویزیونهایی نیز وجود دارند که به واسطه مجهز بودن به الگوریتمهای پیچیده میتوانند به شکل مناسبی میزان کشیدگی یک سیگنال SD را برای استفاده در نمایشگرهای HD تنظیم کنند. که نتیجه این کار نمایش بهتر تصویر در مقایسه با نمایش آن بر روی یک نمایشگر SD است.

خوب است که بدانید فناوری HD هنوز به اندازه SD عمومیت نیافته است. تنها تعدادی از رسانه ها (فیلم ها) هستند که به صورت HD به فروش می رسند و تعداد شبکه های تلویزیونی که تصاویر خود را با کیفیت HD پخش می کنند از آن هم کمتر است. خرید یک دستگاه تلویزیون با کیفیت HD ممکن است بلافاصله باعث نمایش تصاویر بهتر نشود ولی می تواند این امکان را برای شما فراهم کند.

نتیجه گیری:
1- HD در مقایسه با SD از پیکسلهای بیشتری تشکیل شده است.
2- HD در مقایسه با SD تصاویر را با کیفیت بالاتری ارائه می دهد.
3- در نمایشگرهای بزرگتر، SD تصویر را به صورت گوشه دار و ناهموار نسبت به HD نشان می دهد.
4- برای بهره بری کامل از کیفیت یک فیلم HD ، باید تصاویر ویدیویی در یک نمایشگر HD به نمایش گذارده شوند.
5- SD مخصوصا در پخش تلویزیونی همچنان فناوری غالب است (در مقایسه با HD).

آموزش نصب نرم‌ افزار اندروید، بدون نیاز به اندروید مارکت

تمام نرم افزارها، بازی ها، و تم های گوشی های اندرویدی، از طریق Android Market قابل خریداری، دریافت، و نصب هستند. یعنی از طریق گوشی خود به سایت متصل می شوید، برنامه یا بازی مورد نظر خود را جستجو می کنید و آن را به صورت آنلاین بر روی گوشی خود نصب می کنید.

روشی که گفته شد، روش استاندارد دریافت و نصب برنامه های اندروید است. اما این روش برای کاربران ایرانی کاملا بی معنی است. ما عادت داریم فایل نصب نرم افزار یا بازی های مورد نظرمان را به صورت کرک شده و از سایت های مختلف دانلود کنیم. و یا به صورت پکیج های نرم افزاری خریداری کنیم. سپس فایل های نصب (با پسوند apk.) را به گوشی خود منتقل کرده و نصب کنیم. اما این کار به سادگی نصب برنامه در ویندوز و یا گوشی های سیمبین نیست. در این مقاله با روش های نصب نرم افزار در گوشی های اندرویدی آشنا می شوید.

قدم اول : فعال کردن Unknow Sources
قبل از اقدام برای نصب‌ دستی یک نرم افزار، ابتدا باید به گوشی‌تان اجازه نصب از منابعی غیر از مارکت های رسمی (Unknow Sources) را بدهید.

با این کار به گوشی‌تان می‌گویید که قصد نصب نرم‌افزاری را بدون نیاز به android market دارید.

برای انجام این کار به مسیر Menu>Settings>Application بروید و گزینه Unknow Sources را انتخاب کنید.

معرفی دو روش مختلف برای نصب نرم افزار اندروید :

روش اول : نصب مستقیم از داخل گوشی

مرحله 1 : نصب File Manager
سیستم عامل اندروید به‌ صورت پیش‌ فرض، قابلیتی برای مرور فایل هایی که روی کارت حافظه هستند ندارد. بنابراین نیاز به نصب یک برنامه مدیریت فایل یا همان File Manager از طریق مارکت اندروید خواهید داشت (market.android.com) . به عنوان مثال می‌توانید از Astro File Manager استفاده کنید.

مرحله 2 : کپی فایل نصب به روی کارت حافظه گوشی
بعد از نصب برنامه مدیریت فایل، گوشی‌تان را با استفاده از کابل به کامپیوتر وصل کنید و فایل نصب را (که معمولا پسوند apk. دارد) به روی کارت حافظه موبایل خود کپی کنید.

مرحله 3 : نصب فایل
از داخل گوشی و توسط نرم افزار مدیریت فایل Astro که در بالا توضیح داده شد، فایل apk مورد نظر را را جست‌وجو کرده و انتخاب کنید. این کار باعث باز‌شدن یک منو می‌شود که به شما اجازه انتخاب Open App Manager را می‌دهد. روی install کلیک کرده و فایل .apk را نصب کنید.

تبریک می گوییم. حالا شما می توانید نرم افزار های مورد نظر خود را بر روی گوشی اندرویدی خود نصب کنید.

روش دوم : نصب نرم افزار با استفاده از برنامه دراپ باکس
Drop Box، یک برنامه مفید برای هماهنگ سازی اطلاعات گوشی با کامپیوتر و یا برنامه های آنلاین می‌باشد که از طریق آن می‌توانید در هرکجای دنیا، اطلاعات‌ خود را همراه داشته باشید.

برای نصب نرم افزار در گوشی های اندرویدی و با کمک دراپ باکس، ابتدا باید برنامه Drop Box را هم در کامپیوتر و هم در گوشی موبایل خود نصب کرده باشید.

فایل نصب Drop Box برای کامپیوتر را از این آدرس دریافت کنید :

https://www.dropbox.com

فایل نصب Drop Box برای موبایل اندروید را از این آدرس دریافت کنید :

https://www.dropbox.com/android

موبایل خود را با کابل به کامپیوتر متصل کنید. در کامپیوتر، فایل apk. مورد نظر را به پوشه Dropbox انتقال‌ دهید. صبر کنید تا عملیات همزمان سازی موبایل و کامپیوتر به پایان برسد. سپس از داخل گوشی‌، برنامه Dropbox را باز کنید و فایل apk. موردنظرتان را جست‌وجو و انتخاب کنید. برنامه ی Dropbox ، فایل مورد نظر را از کامپیوتر به گوشی منتقل می‌کند. اکنون می‌توانید فایل مورد نظر را نصب کنید.

امیدواریم این مقاله آموزشی نصب نرم افزار در اندروید، به شما کمک کند تا به راحتی برنامه ها و بازی های مورد علاقه تان را بر روی گوشی اندرویدی خود نصب کنید.

ضمنا می توانید مجموعه کاملی از نرم افزار اندروید و بازی اندروید را از سایت سرزمین دانلود دریافت کرده و نصب کنید.

معرفی و آشنایی با قابلیت های کارت های اس دی (SD)

کارت های حافظه یکی از ویژگی های فنی در اغلب تجهیزات دیجیتالی امروزی هستند و به طور خاص در همه  موبایل و دوربین های دیجیتالی کاربرد گسترده ای دارند. یکی از رده های کارت حافظه مدل های Secure Digital هستند که به طور اختصاری SD نامیده می شوند. این حافظه ها بیشترین کاربرد را در تجهیزات دیجیتالی دارند به طوری که بیش از 400 برند در هشت هزار مدل محصول از آنها استفاده می کنند.

کارت های SD با اینکه از نظر شکل و ظاهر کاملا شناخته شده هستند اما پیچیدگی های فنی زیادی در مشخصات آن ها دیده می شود. به عنوان مثال کارت های SD در چندین استاندارد مختلف تولید می شوند. استاندارد SDSC برای این کارت ها مشخص می کند که ظرفیت آنها بیشتر از دو گیگابایت نمی تواند باشد در حالی که در استاندارد SDXC این ظرفیت از 32 گیگابایت شروع می شود و حتی تا 2 ترابایت هم ادامه پیدا می کند. نکته مهمی که حین خرید یک کارت SD باید مورد توجه قرار گیرد این است که از چه نوع کارتی باید استفاده کرد و متعاقبا دستگاهی که توانایی خواندن آن کارت را دارد هم متفاوت خواهد بود. این دستگاه ها که رم ریدر (RAM Reader) نامیده می شوند فقط از استانداردهای مشخصی پشتیبانی می کنند و اگر کارت شما مطابق با خصوصیات رم ریدر نباشد نمی توانید به طور مستقیم اطلاعات را از روی کارت به کامپیوتر یا لپ تاپ منتقل کنید.

● کلاس حافظه:
یکی از مواردی که حین خرید یک کارت حافظه کمتر مورد توجه قرار می گیرد کلاس آن است. منظور از کلاس رده ای از کارآیی است که کارت در آن رده قرار دارد و مهم ترین مشخصه کارآیی نیز سرعت انتقال داده ها است. بنابراین هر چقدر کلاس کارت بالاتر باشد سرعت بیشتری در انتقال داده ها دارد و علاوه بر آن سرعت ذخیره سازی روی آن هم بیشتر خواهد بود. این نکته زمانی اهمیت پیدا می کند که قصد دارید با گوشی خود فیلمبرداری کنید یا با دوربین می خواهید چندین عکس پیاپی بگیرید. در این حالت اگر کارت سرعت ذخیره سازی مناسبی نداشته باشد با محدودیت های زیادی روبه رو خواهید شد. کلاس کارت با سرعت نوشتن اطلاعات نامگذاری می شود و این سرعت به عنوان نشان کلاس در نظر گرفته می شود. در حال حاضر پنج رده مشخص برای کلاس کارت ها وجود دارد. در کلاس دو کارت ها می توانند اطلاعات را با سرعت دو مگابایت بر ثانیه ذخیره کنند. این کلاس پایین ترین رده سرعت است و بعد از آن هم کلاس های چهار و شش قرار دارند. برای اغلب تجهیزات همراه امروزی مانند موبایل یا دوربین های متوسط عکاسی کارت های کلاس شش بیشترین کارآیی را دارند با این حال قیمت آنها بالاتر از مدل های دیگر است و اغلب خریداران ترجیح می دهند از این کارآیی صرف نظر کنند. آخرین کلاس کارت های SD نیز کلاس 10 است که سرعت آن به 10 مگابایت بر ثانیه ارتقا داده شده است.

اگر به حاشیه این کارت ها دقت کنید یک اهرم بسیار کوچک کشویی را خواهید دید که بین دو حالت مختلف جابه جا می شود. این اهرم برای حفاظت از اطلاعات درون کارت است. اگر ممکن است به صورت تصادفی و بر حسب اشتباه اطلاعات کارت را پاک کنید، این اهرم را روی حالت قفل قرار دهید. در این شرایط اطلاعات از روی کارت خوانده می شوند و می توانید آنها را کپی کنید اما هیچ اطلاعاتی روی حافظه نوشته نمی شود. اگر کارت را در این حالت درون دوربین یا موبایل قرار دهید اطلاعات هم روی آن ذخیره نخواهد شد.

اندازه بزرگ کارت های SD باعث شده تا سایزهای دیگری هم برای این کارت ها معرفی شوند که دو نمونه میکرو SD و مینی SD از این جمله هستند. کارت های میکرو SD توسط شرکت سن دیسک و با همکاری شرکت موتورولا تولید شدند زیرا در آن دوره اعتقاد بر این بود که اندازه کارت های حافظه به هیچ عنوان برای استفاده در موبایل ها مناسب نیست. با تولید اندازه های مختلف برای کارت ها، استانداردهای مختلف هم برای هر کدام از آنها تولید شد و به عنوان مثال برای کارت های مینیSD، سه استاندارد miniSD، miniSDHC، miniSDIO وجود دارد و همین استانداردها نیز برای سایز میکرو مورد استفاده قرار می گیرد.

یکی دیگر از مواردی که  هنگام خرید و انتخاب باید در مورد این  نوع کارت ها در نظر داشته باشید نوع قالب بندی آنها است که اصطلاحا به آن فرمت کارت گفته می شود. این فرمت با توجه به نوع وسیله ای که کارت در آن استفاده می شود تعیین خواهد شد و برخی از این وسایل می توانند از فرمت های FAT32 استفاده کنند در حالی که برای برخی دیگر لازم است که از فرمت توسعه یافته exFAT استفاده شود.