مانیتور چیست؟

مانیتور یا صفحه نمایش متداول‌ترین دستگاه خروجی بوده که از آن برای نمایش اطلاعات استفاده می‌گردد و دارای انواع مختلفی است . یک صفحه نمایش مانند تلویزیون ها می تواند رنگی یا تک رنگ باشد . در محیط Dos معمولا صفحه‌های نمایش دارای 25 سطر و 80 ستون هستند و در هر ستون یک کاراکتر تایپ می‌شود . وقتی اطلاعات از طریق صفحه کلید وارد کامپیوتر می‌شوند، در صفحه نمایش ظاهر می‌گردند تا از صحت آنها اطمینان حاصل شود . بعضی از کامپیوترهایی که مانند Labtop ها قابل حمل یا Portable هستند دارای نوعی صفحه نمایش به نام صفحه نمایش تخت می باشند . در این نوع کامپیوترها، میزان مصرف برق از درجه اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این کامپیوترها معمولا در مکانهایی که امکان دسترسی به برق نیست کار می‌کنند و صرفه‌جویی در مصرف برق در آنها بسیار حائز اهمیت می باشد.

کلیه تصاویر، اعم از کاراکترهای گرافیکی، حروف، ارقام و علایم ویژه و تصاویر گرافیکی به وسیله نقاط کوچکی به نام Pixel ساخته می‌شوند . کیفیت تصاویر، در درجه اول به طراحی قطعات الکترونیک و در درجه دوم به اندازه و تراکم نقاط، که اصطلاحا به آن تفکیک‌پذیری صفحه نمایش یا Resolution گفته می‌شود، بستگی دارد. کلیه کاراکترها در محدوده معینی از نقاط تعریف می‌شوند که به آن ماتریس‌کاراکتر گفته می‌شود. ماتریس‌کاراکتر مجموعه‌ای از نقاط روشن و خاموش در صفحه نمایش می‌باشد که به هر یک از این نقاط، همان پیکسل می‌گویند. هر چه تعداد پیکسل‌های موجود در ماتریس‌کاراکتر بیشتر باشد، وضوح تصاویر و کاراکترها نیز بیشتر خواهد بود. مانند 600 ×800 پیکسل یا 768×1024 پیکسل.

مانیتورها در چند دسته تقسیم‌بندی می‌شوند:

1- مانیتور های لامپ تصویری یا CRT
2- مانیتور های LCD
3- مانیتور های LED

مانیتورهای لامپ‌ تصویری یا  CRT : در چند سال اخیر رونق فراروانی در بین کاربران داشته اند . این مانیتورها در اندازه 12 و 14 اینچ به بازار عرضه شدند ، سپس استفاده اندازه از 15 و 17 اینچ آنها در بین کاربران رونق گرفت که در حال حاضر اندازه 17 اینچ آنها بیشتر مورد استقبال می‌باشد. در حال حاضر انواع 19، 21 و 22 اینچ نیز ساخته شده اند که به دلیل قیمت نسبتا بالاتر، کمتر مورد استفاده عموم قرار می‌گیرند. این نوع مانیتورها دارای صفحات محدب و تخت هستند که نوع صفحه تخت آنها بین کاربران پرطرفدارتر است. ایجاد تصویر در این مانیتورها به‌وسیلهء پرتاب الکترون‌ها و هدایت آن‌ها به کمک میدان‌های الکترومغناطیسی صورت می گیرد.

مانیتورهای LCD :  مانیتورهایی هستند با قطر کم و بدون لامپ تصویر و قطر آنها در حدود 4 سانتی‌متر است. مانیتورهای LCD را با نام کریستال مایع نیز می‌شناسند، زیرا این مانیتورها از کنار هم چیدن سلول‌های کریستال مایع بوجود می‌آیند. به این مانیتورها باید از زاویه مستقیم نگاه کرد تا تصویر به خوبی دیده شود.

مانیتورهای LED :  مانیتورهایی هستند شبیه به LCDها، که برای نمایش تصویر از دیودهای نوری استفاده می‌کنند.

اکنون برای آشنایی بیشتر شما، به مقایسه مانیتورهای CRT و LCD می‌پردازیم:

مانیتورهای LCD دارای روشنایی یا Brightness بین 2 تا 4 برابر مانیتورهای CRT هستند اما در مورد وضوح تصویری یا Contrast مانیتورهای CRT 2 تا 4 برابر مانیتور های LCD می باشند.

زاویه دید یا Viewing Angle مانیتورهای CRT بیش از 150 درجه است. درصورتی‌ که در مورد مانیتورهای LCD معمولی این رقم حداکثر معادل 90 درجه است.

امواج مغناطیسی مانند آهنربا و امواج الکترومغناطیسی مانند موبایل روی مانیتورهای CRT ایجاد اختشاش تصویری می‌کنند ولی مانیتورهای LCD از این آسیب در امانند.

به دلیل تکنولوژی ساخت هر یک از مانیتورها، مانیتورهای CRT در مرکز بسیار شفاف‌ترند درصورتی‌که مانیتورهای LCD در گوشه‌ها روشنتر هستند.

مانیتورها CRT قدرت و انعطاف بیشتری برای مطابقت با رنگ‌های قابل دریافت چشم انسان دارند. همچنین مانیتورهای CRT نسبت به مانیتورهای LCD دارای کیفیت رنگ و خلوص رنگ بیشتری هستند.

بزرگترین اشکال مانیتورهای LCD احتمال ایجاد پیکسل سوخته یا Defective Pixel بر روی صفحه نمایش آن‌ها است. وبزرگترین مشکل مانیتورهای CRT لرزش تصویری یا Flickering آنها است، که البته در صورتی‌که فرکانس 85Hz و بالاتر پشتیبانی شود، این لرزش محسوس نخواهد بود.

مانیتورهای CRT به طور معمول 120watt انرژی مصرف می‌کنند و این درحالی‌ است که مانیتورهای LCD تنها 40watt مصرف انرژی دارند.

وزن یک مانیتور CRT درحدود 13 کیلوگرم است و یک مانیتور LCD تنها حدود 3 کیلوگرم وزن دارد.

همچنین مهم است که بدانیم مانیتورهای LCD علاوه بر تولید گرمای کمتر، آثار سوء بسیار کمتری بر چشم دارند. همچنین یکی از موارد بسیار خطرناک درباره مانیتورهای CRT انتشار گازهایی است که به واسطه گرما تبخیر شده و به بیرون متصاعد می‌شوند . این گازها برای انسان ف محیط زیست و بخصوص لایه ازن بسیان زیانبار هستند.

در آخر باید گفت برای پیروزی مانیتورهای LCD بر مانیتورهای CRT نیاز به زمان زیادی است، تا نواقصش برطرف شده و از نظر قیمت نیز بتواند با آن رقابت کند.

10 نکته که در مورد تکنولوژی LED و نمایشگر های LED

بازار تلویزیون در سال‌های اخیر شاهد عرضه و معرفی تنوع گسترده‌ای از محصولات با فناوری‌ها و ویژگی‌های بسیار متفاوت بوده است. این وضعیت باعث شده تا خریداران برای تصمیم‌گیری درباره محصول مورد نظر خود با تردیدها و سردرگمی‌های زیادی مواجه باشند. از سوی دیگر، مدتی است که ورود یک نام جدید به این تردیدها دامن زده و باعث شده که انتخاب حتی در بین تلویزیون‌های مبتنی بر یک فناوری پایه یعنی LCD نیز چندان ساده نباشد. همانند هر فناوری دیگری، بازار محصولات صوتی و تصویری از انبوه شایعات و اظهار نظرهای غیرواقعی (مثبت و منفی) درباره LED پر شده است و همین موضوع باعث شد تا ما تصمیم بگیریم مهم‌ترین واقعیت‌های مربوط به فناوری مذکور را در قالب این مقاله در اختیار شما قرار دهیم. این واقعیت‌ها در قالب ده نکته فنی مطرح شده‌اند که در ادامه خواهید خواند.

یک تلویزیون LED، نوع جدیدی از تلویزیون محسوب نمی‌شود
ممکن است صحبت‌ها یا ادعاهای اغراق‌آمیز زیادی را در این مورد شنیده باشید، اما یک تلویزیون LED تنها یک مدل LCD است که از نور پشتی LED  بهره می‌گیرد، نه نور فلورسنت کاتد سرد یا CCFL استاندارد. از سوی دیگر با وجود آن‌ که تلاش‌های تبلیغاتی تولیدکنندگان در یکی دو سال اخیر تا حدود زیادی بازار این محصولات را داغ کرده، اما واقعیت این است که تلویزیون‌های LCD با نور پشتی LED از سال 2007 به بازار راه پیدا کرده‌اند.برخلاف پلاسما و OLED که فناوری‌های تابنده (Emmisive) محسوب می‌شوند و در آن‌ها هر پیکسل دارای منبع نوری جداگانه مخصوص به خود است، LCD یک فناوری انتقال‌دهنده (Transmissive) محسوب می‌شود که در آن هر پیکسل باید از پشت روشن شود.

دو نوع پیکربندی نور پشتی LED وجود دارد
در ابتدا، نمایشگرهای مبتنی بر نور پشتی LED با یک آرایه کامل از LEDها در پشت LCD روشن می‌شدند، درست مانند نور پشتی CCFL استاندارد. اما برای ایجاد تلویزیون‌های باریک‌تر، مهندسین مجبور بودند این لایه اضافی از LEDها را حذف کرده و آن‌ها را به کناره‌های صفحه نمایش انتقال دهند. با این شکل ایجاد نور پشتی، LEDها در چهار طرف صفحه نمایش تعبیه شده و نور خود را با استفاده از Lightguideها به سمت داخل و مرکز آن می‌تاباندند. این نوع تلویزیون‌ها عموما تحت عنوان Edge-lit شناخته می‌شوند و در حال حاضر متداول‌ترین مدل‌ موجود به‌شمار می‌آیند.

Local-dimming در هر یک از این پیکربندی‌ها وجود دارد
تمام LCDهای مبتنی بر LED فعلی که یک آرایه کامل از LEDها را به‌عنوان نور پشتی به خدمت می‌گیرند، به فناوری خاصی تحت عنوان تاریک‌سازی منطقه‌ای یا Local-dimming مجهز هستند که در آن بخش‌هایی از نور پشتی می‌توانند به‌طور مستقل تاریک‌تر یا روشن‌تر شوند. این تغییرات بر حسب این‌که نواحی مختلف تصویر تاریک‌تر یا روشن‌تر می‌شوند، صورت می‌گیرند.توانایی تاریک کردن بخش‌هایی از صفحه نمایش به کاهش مقدار نوری که از طریق پیکسل‌های تاریک شده نشت می‌کند، کمک کرده و نتیجه نهایی آن نواحی سیاهی هستند که تاریک‌تر و واقعی‌تر به نظر می‌رسند. از آنجایی که سطوح سیاه در تعیین نسبت کنتراست صفحه نمایش نقش حیاتی دارند، هر چه رنگ سیاه ایجاد شده عمیق‌تر باشد رنگ‌ها برجسته‌تر خواهند بود. همچنین، کل تصویر زنده‌تر به نظر می‌رسد.

یکی از معایب تاریک‌سازی منطقه‌ای، تاثیری است که تحت عنوان Blooming شناخته می‌شود و در آن نواحی روشن‌تر به قسمت‌های تاریک‌تر نفوذ کرده و سطوح سیاه مجاور خود را روشن می‌کنند. این تاثیر Blooming تا حدود زیادی در بین مدل‌های مختلف متفاوت است. وقوع Blooming به‌طور مستقیم با تعداد عناصر LED تاریک‌سازی منطقه‌ای یا مناطق قابل تاریک‌سازی پشت صفحه نمایش ارتباط دارد، اما بعضی از تولیدکنندگان این اطلاعات را به‌درستی منتشر نمی‌کنند.با نور پشتی CCFL استاندارد و اکثر مدل‌های مجهز به نور پشتی Edge-lit LED، کل نور پشتی به‌طور یک‌جا روشن یا تاریک می‌شود. با این‌حال، بعضی از تلویزیون‌های جدیدتر این گروه می‌توانند روش مشابهی از تاریک‌سازی منطقه‌ای را با یک پیکربندی Edge-lit پیاده‌سازی کنند. سامسونگ این فناوری را تحت عنوان تاریک‌سازی دقیق معرفی می‌کند تا به ایجاد تمایز بین آن و تاریک‌سازی منطقه‌ای واقعی کمک کرده باشد. در تلویزیون‌های LG نیز این تکنیک را تحت عنوان LED Plus خواهید یافت.

تلویزیون‌های Edge-lit واقعا باریک هستند، اما مشکل یکنواختی دارند
همان‌طور که اشاره کردیم، مزیت اصلی یک الگوی نور پشتی Edge-lit LED، این است که تولیدکنندگان می‌توانند تلویزیون‌های باریک‌تری بسازند. با این‌حال، روش مذکور با این مشکل مواجه است که نور پشتی به اندازه یک آرایه کامل از LEDها در پشت صفحه نمایش یکنواخت نخواهد بود. در نمایشگرهای Edge-lit، اگر یک تصویر سفید را نمایش دهید متوجه خواهید شد که حاشیه‌های خارجی صفحه نمایش روشن‌تر هستند. همچنین وقتی که یک تصویر کاملا سیاه را نمایش می‌دهد، حاشیه‌های تصویر تا حدودی خاکستری دیده می‌شوند.

نور پشتی LED از هر نوعی که باشد زاویه دید LCD را بهبود نمی‌بخشد
برخلاف پلاسما، یکی از معایب تلویزیون‌های LCD این است که اگر با زاویه به صفحه نمایش آن‌ها نگاه کنید، تصویر آن‌ها دچار تحریف می‌شود. نور پشتی LED هیچ تاثیری بر این وضعیت ندارد و در بعضی از موارد حتی می‌تواند آن را تشدید کند.

بازدهی نور پشتی LED از نور پشتی فلورسنت استاندارد بالاتر است
هیچ تردیدی وجود ندارد که استفاده از نور پشتی LED می‌تواند مصرف برق تلویزیون را کاهش دهد و بعضی از LCDهای مجهز به نور پشتی LED برای هر اینچ از سطح صفحه نمایش خود بالاترین بازدهی انرژی را در بین تمام مدل‌های موجود تلویزیون‌ها ارایه می‌کنند.یک مطالعه در سال 2008 نشان داده بود که تلویزیون‌های LED به‌طور متوسط 101 وات برق مصرف می‌کنند، در حالی که این میزان برای تلویزیون‌های LCD استاندارد معادل 111 وات است. البته اندازه صفحه نمایش و روشنایی تصویر نیز می‌توانند تاثیر قابل توجهی بر میزان مصرف برق داشته باشند.از سوی دیگر، باید توجه داشته باشید که هر دو نوع تلویزیون‌های LCD مذکور به‌طور قابل ملاحظه‌ای کم‌مصرف‌تر از تلویزیون‌های پلاسما هستند.

نور پشتی LED در حال بهبود است، اما تا کجا می‌تواند بهتر شود
این یک واقعیت است که الگوهای نور پشتی تولیدکنندگان با گذشت زمان همچنان در حال بهبود هستند، اما پیشرفت‌های واقعی بیشتر در حوزه فناوری Edge-lit خواهند بود. مهندسین تلاش می‌کنند تا نور پشتی Edge-lit را بهبود بخشند تا بتواند به سطحی معادل آرایه کامل LED رسیده و حتی از آن نیز پیشی بگیرد.یکی از مشکلات نور پشتی Full-Array، این است که برای دستیابی به بهترین شرایط به 1/2 میلیون LED نیاز دارد تا به‌طور جداگانه 2,1 میلیون پیکسل را در یک تلویزیون 1080p روشن کند. اضافه کردن این تعداد LED به هیچ‌وجه مقرون به صرفه نخواهد بود. با این‌حال، مهندسین تلاش می‌کنند تعداد LEDهای قابل تعبیه در پنل‌ها را تا حد امکان افزایش دهند، بدون آن‌که محصولات نهایی به‌طور غیرقابل توجیهی گران باشند.

LED به معنای قیمت بالاتر است
به‌طور طبیعی، تلویزیون‌های مجهز به نور پشتی LED گران‌تر از سایر مدل‌های LCD هستند. این موضوع باعث می‌شود که موضوع مصرف پایین‌تر این تلویزیون‌ها و در نتیجه کاهش هزینه‌های برق شما چندان چشمگیر به‌نظر نرسد. زیرا شما از ابتدا هزینه بالاتری را برای تلویزیونی با کیفیت تصویری تقریبا یکسان پرداخت کرده‌اید. با گذشت زمان و کاهش قیمت این مدل‌ها، وضعیت کلی تغییر خواهد کرد.

مدل‌های برتر تلویزیون‌های LED کیفیت تصویری نزدیک به پلاسما را ارایه می‌کنند
تلویزیون‌های LCD مدت‌ها به‌خاطر ناتوانی در تولید سطوح سیاه عمیق مورد حمله تلویزیون‌های پلاسما قرار گرفته‌اند. با معرفی نور پشتی LED به همراه تاریک‌سازی منطقه‌ای، سطوح سیاه روی بهترین تلویزیون‌های LED می‌تواند معادل سطوح سیاه روی بعضی از بهترین مدل‌های پلاسما باشد و تصویر فوق‌العاده‌ای را ارایه کنند. از سوی دیگر، تلویزیون‌های دارای نور پشتی LED از بازدهی انرژی بسیار بهتری نسبت به تلویزیون‌های پلاسما برخوردار بوده و سبک‌تر نیز هستند. با این‌حال تحریف تصویر در زوایای دید باز هنوز به قوت خود باقی مانده است در حالی که تلویزیون‌های پلاسما با چنین مشکلی مواجه نیستند.از سوی دیگر، ما با بهبود چندانی در کیفیت تصویر مدل‌های مبتنی بر Edge-lit LED مواجه نیستیم. در بعضی از موارد، تلویزیون‌های LED حتی کیفیت تصویری پایین‌تری را نسبت به همکاران مبتنی بر CCFL خود ارایه می‌کنند. مثل همیشه، عملکرد این تلویزیون‌ها تا حدود زیادی در بین مدل‌های مختلف متغیر است اما نباید وجود نور پشتی LED را به‌عنوان تصویر بهتر تلویزیون تفسیر کنید.

اگر تنظیمات تصویری صحیح نباشند، تفاوتی بین LED و سایر مدل‌ها وجود ندارد
شما می‌توانید بهترین HDTV جهان را با آخرین و بی‌نقص‌ترین فناوری داشته باشید، اما اگر آن را به‌طور صحیح راه‌اندازی و تنظیم نکنید، کیفیت تصویر نهایی تلویزیون هیچ تفاوتی با سایر مدل‌ها نخواهد داشت. بنابراین همان‌طور که می‌بینید کار شما با خرید یک تلویزیون جدید به پایان نمی‌رسد، بلکه باید استقرار و تنظیمات تلویزیون‌ را نیز به‌طور صحیح انجام دهید.

به نقل از نشریه عصر شبکه