چگونه از ابزار های ویندوز مثل یک حرفه ای استفاده کنیم؟

(بخش 4 : مدیریت هارد و پارتیشن بندی Disk Management)

 

 

 

 

در این مقاله به شما کار با ابزار Disk Management ویندوز را به صورت حرفه ای آموزش خواهیم داد. این ابزار مخصوص مدیریت درایوها، هارد دیسک، و پارتیشن بندی میباشد.

 

برای دسترسی به این برنامه، کافیست عبارت Disk Management را در کنترل پنل جستجو کنید.

 

 

ممکن است که برنامه Disk Management در نگاه اول تا حدودی ساده به نظر برسد. این برنامه دارای یک محیط گرافیکی است که به کاربر امکاناتی مانند ساخت پارتیشن، تغییر نام درایو ها، ساخت و حذف درایو مجازی، کپی کردن یک پارتیشن و... را میدهد.

 

اگر در حین کار با برنامه کمی کنجکاوی به خرج دهید متوجه خواهید شد که امکاناتی مانند تغییر هارد ها از حالت GPT به MBR و بالعکس و قابلیت تغییر هارد ها از حالت Basic به Dynamic نیز وجود دارد.

 

 

آشنایی با رابط کاربری برنامه

 

برنامه را که باز کنید خواهید دید که دارای یک بخش بالایی است که پارتیشن ها را به نمایش میگذارد و یک بخش پایینی که خود هارد ها و دیگر درایو ها را به نمایش میگذارد.

 

در بخش بالایی که پارتیشن ها نمایان میشوند اطلاعات مفیدی نیز راجع به آنها میتوانید مشاهده کنید.

 

 

 

در عکس بالا میبینید که اطلاعات بسیار مفید دیگری نیز وجود دارند، برای مثال در درایو C نوشته شده که درایوی است که سیستم از طریق آن بوت میشود و در پارتیشن EFI نوشته شده که این پارتیشن متعلق به سیستم و ضروری است.

 

با کلیک بر روی بخش “Action” در منوی بالا برنامه گزینه های زیادی نظیر کپی کردن پارتیشن، تغییر نام، تغییر از حالت GPT به MBR و بالعکس و..  وجود دارد.

 

 

 

و با راست کلیک بر روی پارتیشن ها گزینه هایی مانند تغییر سایز پارتیشن، تغییر نام، پاک کردن و.. به نمایش در خواهد آمد.

 

 

 

مقدار دهی اولیه یک دیسک، و انتخاب کردن این که GPT و یا MBR باشد.

 

 

 

آیا تا به حال شده که یک درایو را به سیستم متصل  کرده باشید و پیغامی مبنی بر  مقدار دهی اولیه به دیسک برای شما ظاهر شده باشد؟

 

اگر درایوی که وارد کردید فرمت نشده باشد و پارتیشن نداشته باشد این پیغام را مشاهده میکنید و بدین معنی است که دیسک را جهت انجام کار آماده کنید.

 

نکته: گاهی اوقات با وجود پارتیشن ها و اطلاعات و... در یک درایو باز هم ویندوز این پیغام را میدهد. که در آن مواقع یک مشکل به وجود آمده و ممکن است با قطع و وصل آن درایو مشکل حل شود.

 

 

استفاده از MBR (Master Boot Record)

 

اگر میخواهید از یک هارد در کامپیوتر های مختلف جدید و قدیمی استفاده کنید پیشنهاد میکنیم که از MBR استفاده کنید. زیرا MBR یک روش قدیمی است و در تمامی کامپیوتر های قدیمی نیز پشتیبانی میشود.

 

کامپیوتر های جدید کم کم دارند به حالتی در میایند که تنها از روش GPT استفاده کنند. زیرا روش MBR قدیمی است و مشکلات و محدودیت هایی دارد که دیگر امروزه زیاد مناسب نیست.

 

برای مثال یکی از محدودیت های روش MBR این است که در یک هارد بیش از 4 پارتیشن نمیتوان ساخت.

 

 

 

یکی دیگر از محدودیت های روش MBR این است که از هارد های بالاتر از 2 ترابایت پشتیبانی نمیکند و برای هارد های بالاتر از  2 ترابایت باید از GPT استفاده کنید.

 

در هر سکتور از هارد ها معمولا 512 بایت قرار دارد.

 

 

استفاده از GPT (Guid Partition Table)

 

برای استفاده از GPT در هارد هایتان باید مدل مادربرد شما جدید باشد تا از GPT پشتیبانی کند زیرا مدل های قدیمی از GPT پشتیبانی نمیکنند.

 

از ویندوز ویستا به بالاتر میتوانید در صورتی که مادربرد شما از GPT پشتیبانی کند، از روش GPT استفاده  کنید اما نه در حالت بوتیبل. نسخه 32 بیتی ویندوز XP نیز از GPT پشتیبانی نمیکند.

 

 

 

روش GPT از ساخت بیش از 128 پارتیشن در هارد پشتیبانی کرده و حتی از 1 میلیارد ترابایت بالاتر هم پشتیبانی میکند.

 

هارد های دارای روش GPT در اول خود دارای یک شبیه ساز حالت MBR هستند که از هارد محافظت کرده و باعث میشود در صورت استفاده از برنامه های قدیمی که از GPT پشتیبانی نمیکنند آسیب به هارد شما وارد نشود. البته این بدان معنی نیست که میتوانید از آنها در کامپیوتر های قدیمی استفاده کنید.

 

برای اینکه یک درایو GPT بتواند بوتیبیل باشد باید یک پارتیشن سیستم EFI در هارد شما موجود باشد که از 100 تا 260 مگابایت ممکن است حجم داشته باشد. و آن پارتیشن EFI است که اطلاعات بوت شدن را در خود گنجانده و باعث بوت میشود.

 

تفاوت کلی MBR و GPT را میتوانید در عکس زیر ببینید:

 

 

 

شما میتوانید با راست کلیک بر روی هارد ها آنها را به حالت GPT و یا MBR در بیاورید که البته باید تمامی پارتیشن های هارد شما جهت انجام این  کار پاک شوند که این قابلیت را تا حدودی بی فایده میکند.

 

 

انتخاب حالت هارد: Basic و یا Dynamic

 

 

 

پس از انتخاب بین حالت های GPT و MBR باید برای هارد پارتیشن هایی بسازید که در هر کدام این دو روش ها متفاوت است.

 

از بین GPT و MBR نیز اگر میخواهید هارد را در یک سیستم جدید استفاده کنید باید آن را در حالت GPT قرار دهید. همچنین اگر هارد شما بالای 2 ترابایت است هم باید از GPT استفاده کنید.

 

ویندوز از Logical Disk Manager جهت ذخیره کردن اطلاعات و نام و.. پارتیشن ها استفاده میکند. در MBR، ویندوز 1 مگابایت از پارتیشن را جهت ذخیره این اطلاعات تصرف میکند و در GPT ویندوز یک پارتیشن مخفی برای ذخیره سازی این اطلاعات میسازد که نام آن “Metadata Prtition” است.

 

 

کپی یا همان میرور کردن درایو سیستم

 

شما برای کپی کردن درایو سیستم میتوانید آن را به حالت Dynamic در بیاورید. برای انجام این کار کافیست راست کلیک کرده و گزینه “Add Mirror” را انتخاب کنید.

 

 

 

به شما اخطاری مبنی بر اینکه اگر درایو را از حالت Basic به حالت Dynamic در بیاورید و اگر یک سیستم عامل دیگر نیز در کامپیوتر خود نصب کرده باشید، دیگر آن سیستم عامل دومی بالا نخواهد آمد.

 

 

 

زمانی که از درایو سیستم کپی و یا به اصطلاح میرور بگیرید سیستم کند خواهد شد. زیرا از آن به بعد اطلاعات را تنها در یک درایو ننوشته و در دو درایو مینویسد و تغییرات را در هر دو درایو ها اعمال میکند. اما این روش امنیت اطلاعات را بالا میبرد. زیرا اگر یکی از هارد ها خراب شود، یک کپی از آن خواهید داشت.

 

 

 

نکته: یک درایو MBR را نمیتوانید در یک هارد GPT کپی کنید.

 

 

انواع پارتیشن ها برای درایو های Dynamic

 

در حین کار کردن بر روی یک هارد Dynamic متوانید تعداد بسیار  زیادی پارتیشن ساخته و آنها را به هر اندازه ای که میخواهید در بیاورید.

 

- پارتیشن ساده: یک نوع پارتیشن ساده است که در هارد های Basic نیز همین حالت است.

 

- پارتیشن Stripped: در این نوع پارتیشن ها، یک پارتیشن در چندین درایو تقسیم میشود و باعث بالاتر رفتن سرعت انتقال داده میشود.

 

- پارتیشن Spanned: اطلاعات با پر شدن در یک درایو، وارد درایو بعدی شده و در آن ذخیره میشوند و در آخر چندین درایو با هم ادغام شده و یک درایو بزرگ را تشکیل میدهند.

 

- درایو میرور: در این حالت ویندوز نه تنها اطلاعات را در پارتیشن اصلی سیستم مینویسد و تغییر میدهد، بلکه در درایو میرور شده هم تمامی این کار ها را انجام میدهد. این کار باعث کند تر شدن سیستم میشود، اما امنیت را بالا میبرد. زیرا اگر یکی از هارد ها خراب شود، یک کپی از آن خواهید داشت.

 

- پارتیشن های RAID5: تنها در سرور ها موجود میباشند و امکان تقسیم شدن بین سه هارد را دارند.

 

نکته: از حالت Dynamic تنها میتوانید در هارد های اکسترنال و حافظه های قابل حمل استفاده کنید.

 

 

اتصال یک درایو به یک پوشه و تغییر نام درایو ها

 

با راست کلیک بر روی یک پارتیشن (به جز پارتیشن سیستم) میتوانید آن را به یک پوشه متصل کنید تا با باز کردن آن پارتیشن به آن پوشه فرستاده شوید. همچنین با راست کلیک بر روی پارتیشن ها نام آن ها را نیز میتوانید تغییر دهید.

 

 

از دیگر قابلیت های این برنامه میتوان به ساخت درایو مجازی و اتصال آن به یک فایل با فرمت ISO اشاره کرد.

 

البته تمامی این کار ها در CMD با کمک دستور Diskpart.exe نیز قابل اجرا هستند.

 

در آخر، سعی کنید همیشه از فرمت NTFS برای درایو های خود استفاده کنید.

 

 

برای اولین بار در ویندوز 7 شاهد آن بودیم که نسخه اfتدایی UEFI در هسته ویندوز قرار بگیرد. این تغییر سبک در هسته ویندوز، نتوانست روی سرعت و کارایی ویندوز 7 آنچنان تاثیر زیادی داشته باشد ولی به علت امکان جدید Secure Boot در در ویندوزهای 8، 8.1 و ویندوز 10 که باعث میشود UEFI کنترل کامل بایوس را بدست بگیرد، افزایش سرعت مشهودی را نیز احساس میکنیم.

 

در نصب ویندوز با این روش، ممکن است سه حالت مختلف برایتان اتفاق بیفتد که ما هر سه پیشامد را برایتان آموزش خواهیم داد.

 

 

1- اگر پس از نصب ویندوز پیغام زیر را مشاهده کردید، آموزش های زیر را دنبال کنید.

 

Windows cannot be installed to this disk. The selected disk is of the GPT partition style 

 

 

 

دلایل بوجود آمدن این خطا:
 

- استایل پارتیشن Partition Style شما به صورت GPT می باشد.
 

- ویندوز در حالت UEFI نصب شده است. (اگر پارتیشن بندی هارد دیسک شما از نوع GPT میباشد، ویندوزی که قصد دارید روی آن نصب کنید حتما باید بصورت UEFI باشد)
 

توجه: در لپ تاپ هایی که دارای ویندوز اورجینال شرکت مایکروسافت میباشند از تاریخ عرضه ویندوز 8 در شرکت Partition Style هارد دیسک بصورت GPT نصب میشود و ویندوز بصورت UEFI نصب میشود.

 

 

نکته اول: جهت نصب ویندوز در این حالت میبایست حداقل یکی از گزینه های زیر را در اختیار داشته باشید : 
 

یک دیسک دی وی دی حاوی فایلهای UEFI (در سیستم فقط یک ویندوز 64 بیتی موجود باشد)
 

یک فلش یو اس بی bootable بصورت GPT که حاوی فایلهای UEFI باشد.

 

 

نکته دوم: نحوه تشخیص فایلهای UEFI در دیسک و یا فایل ایزو
 

1- وارد فایلهای دیسک مد نظر شوید.
 

2- فولدر EFI را باز کنید.
 

3- اگر فولدرهای Microsoft و Boot در دیسک موجود بود، بدین معناست که دیسک مورد نظر حاوی فایلهای UEFI میباشد.

 

 

نکته سوم: نحوه بوت کردن دیسک ها و فلش یو اس بی:
 

ابتدا وارد قسمت بوت در بایوس سیستم خود شوید.
 

حالا دو گزینه قابل رویت میباشد. گزینه اول رایتر/فلش می باشد.
 

و گزینه دوم رایتر/فلش همراه با کلمه UEFI میباشد که شما باید این گزینه را انتخاب کنید.

 

 

 

حالا باید سیستم خود را ریست کنید. سیستم فایلهای ویندوز را لود میکند تا به مرحله نصب ابتدیی ویندوز برسد. اگر پارتیشن های هارددیسک خود را بصورت زیر دیدید، مطمئن باشید که تا اینجا آموزش ها را درست انجام داده اید :

 

1- یک پارتیشن 300 مگابایتی به اسم  Recovery
 

2- یک پارتیشن 100 مگابایتی به اسم System
 

3- یک پارتیشن 128 مگابایتی به اسم MSR

 

 

 

سپس شما میبایست پارتیشن Primary را انتخاب و ویندوز را نصب کنید.

 

 

2- اگر با پیغام زیر مواجه شدید:

 

Windows cannot be installed to this disk. the selected disk has an MBR partition table. on EFI systems, Windows can only be installed to GPT disks.

 

دلایل این خطا میتواند یکی از موارد زیر باشد:
 

- Partition Style سیستم در حالت پیشفرض MBR میباشد.
 

- دیسک/ فلش یو اس بی توسط شما و یا سیستم بصورت UEFI بوت شده است.
 

 

جهت رفع این خطا میبایست مراحل زیر را انجام دهید:
 

- دیسک dvd را بصورت عادی boot کنید. در لیست بوت گزینه ای را انتخاب کنید که در آن عبارت UEFI نوشته نباشد.
 

- از تنظیمات بایوس اگر Boot Mode روی UEFI بود میبایست آن را به Legacy تغییر دهید.
 

- سپس Secure Boot را روی حالت خاموش بگذارید.
 

- در مرحله آخر فلش یو اس بی را نیز بوتیبل کنید.

 

 

3- اگر ویندوز شما در حالت معمولی نصب شده است و قصد دارید آن را بصورت UEFI نصب کنید، این قسمت را بخوانید:
 

 

درایو MBR فقط امکان پشتیبانی و فرمت دیسک های با حجم 2.2 ترابایت را دارد. به همین خاطر اگر هارد دیسک بالاتر از 3 ترابایت دارید، درایو مورد نظر میبایست بصورت GPT فرمت شود و اگر قصد دارید روی آن ویندوز نصب کنید می بایست ویندوز بصورت UEFI نصب شود. جهت نصب در این حالت آموزش زیر را دنبال کنید.

 

قدم اول: ابتدا کلیه فایلهای خود را به یک هارد دیسک دیگر انتقال دهید زیرا باید درایو MBR را دوباره بصورت GPT پارتیشن بندی کنید که طبیعتا کلیه فایلهای شما پاک میشود.

 

قدم دوم: دیسک یا فلش یو اس بی خود را بوتیبل کنید.

 

قدم سوم: نصب ویندوز را ادامه دهید. اگر با پیغام خطای دوم برخورد کردید، یعنی آموزش ها را درست انجام داده اید.

 

قدم چهارم: حالا به کمک دکمه Delete تمام پارتیشن های خود را حذف کنید.
 

 

 

قدم پنجم: روی New کلیک کنید و ظرفیتی برای درایو مربوط وارد کنید.

 

قدم ششم: با ایجاد درایو C، چهار پارتیشن مخصوص UEFI /GPT نیز ساخته می شوند. حالا سایر درایوها را نیز ایجاد و به هریک ظرفیتی اختصاص دهید. دقت کنید که پارتیشن های Recovery, System, MSR نباید حذف شوند.

 

قدم هفتم: پارتیشن Primery را انتخاب و ویندوز را روی آن نصب کنید.

 

 

 سایر مقالات مربوط به ویندوز