فوکوس خودکار چگونه کار میکند

دوربین های امروزی دارای امکانات پیشرفته زیادی هستند، که میتوان به وسیله آنها عکس هایی با دقت و کیفیت بالا گرفت. و دیگر نیازی به داشتن دانش فنی خاصی برای گرفتن عکس هایی با کیفیت بالا نیست.

فوکوس اتوماتیک یکی از این امکانات است که به کاربران کمک بسیار زیادی برای گرفتن عکس های با کیفیت میکند.

در ادامه مطلب با روش کار فوکوس خودکار بیشتر آشنا خواهید شد.

لنز مورد استفاده در دوربین گوشی‌ هوشمند دقیقا از ساز و کار فوکوس در لنز چشم انسان تبعیت می‌کند. در فوکوس، نور تابیده شده روی سوژه به سمت سنسور هدایت شده و تصویر ثبت می‌شود.

در این بین انحنای لنز فاصله سنسور را برای ثبت یک تصویر شفاف تعیین می‌کند. برای درک بهتر این موضوع بهتر است به بیان مثالی ساده بپردازیم. اگر تاکنون از عدسی برای متمرکز کردن نور خورشید به منظور آتش زدن یک تکه کاغذ یا چوب خشک استفاده کرده باشید، می‌دانید که باید برای اثربخشی نور خورشید، عدسی را در فاصله مناسبی از شی مورد نظر نگه دارید تا بتوان با فوکوس بهتر، حرارت را متمرکز کرد.

کار لنز در دوربین‌ها نیز به همین ترتیب است و در صورتی که فاصله تعیین شده نامناسب باشد، تصویر خارج از فوکوس بوده و در نتیجه‌ تار خواهد شد. به فاصله مورد نظر عمق سطح فوکوس اطلاق می‌شود.

اما قضیه به این سادگی نیست. نور خارج شده از اشیا در صورت برخورد به لنز شاهد تغییر در عمق سطح فوکوس خواهد بود. در صورتی که نور از فاصله بسیار دور به سمت لنز تابیده شود، اشعه‌ها نهایتا بصورت موازی به لنز می‌رسند. اشعه‌های مورد نظر توسط لنز تخت متمرکز می‌شوند، اما ضعف لنز‌های تخت زمانی بروز می‌کند که نور از فاصله نزدیک به لنز تابیده شود که نتیجه آن تار شدن و عدم تمرکز نور است. شرایط در زمان استفاده از لنزهای خمیده برعکس خواهد بود.

فوکوس را می‌توان با چشمان خود نیز به وضوح درک کرد. برای مشاهده فوکوس در چشم خود، کافی است یکی از انگشتان شست خود را در نزدیکی چشم و دیگری را در فاصله دور قرار دهید، سپس با بستن یک چشم، می‌توان روی یکی از انگشتان فوکوس کرد. همانطور که ملاحظه می‌کنید، در صورتی فوکوس روی انگشت نزدیک، انگشتی که در فاصله دورتر قرار دارد، تار به نظر می‌رسد.

در مورد چشم، تغییر فوکوس با استفاده از ماهیچه‌های کوچکی انجام می‌شود که تغییر حالت لنز مورد استفاده را برعهده دارند. کار کشیدن بیش از حد از این ماهیچه‌ها باعث خستگی چشم می‌شود؛ از این‌ رو است که در زمان نگاه کردن نزدیک به یک سوژه از فاصله نزدیک پس از مدتی احساس خستگی می‌کنیم.

اما در مورد دوربین‌ها که موضوع اصلی بحث ماست، خبری از ماهیچه نیست؛ چراکه دوربین‌ها از شیشه و پلاستیک تشکیل شده‌اند و تمام سیستم لنزها روی یک موتور قرار می‌گیرد و با بهره‌گیری از این سیستم فاصله‌ بین لنز و سنسور تعیین می‌شود تا در بهترین حالت فوکوس صورت گرفته و در نتیجه عکسی شفاف ثبت شود.

در لنزهای دستی وظیفه تنظیم لنز بر عهده عکاس است، اما این فرآیند در دوربین‌هایی که از وجود فوکوس خودکار بهره می‌برند، به چه صورت است؟

ساده‌ترین روش برای فوکوس خودکار استفاده از سیستم مکانیکی است که فاصله سوژه را اندازه‌گیری کرده و سپس براساس آن اقدام به تنظیم لنز و فوکوس می‌کند.