آشنایی با پارتیشن بندی دیسک سخت (Hard Disk)

پارتیشن بندی به بیانی ساده، عبارت است از تقسیم کردن فضای هارد دیسک به دو یا چند قسمت به طوری که هر یک از این قسمت ها از دید ویندوز همانند یک هارد دیسک مستقل عمل می کنند. امروزه بالا رفتن فضای هارد دیسک هایی که برای کامپیوترها خریداری می شود. پارتیشن بندی را امری تقریبا ضروری کرده است، چرا که چند دیسک کوچک، بهتر از یک دیسک بزرگ اطلاعات را نگهداری می کنند. امروزه بسیاری از کامپیوترها به هارد دیسکی با ظرفیت بالا مجهزند اما از این فضا به نحو مناسب استفاده نمی شود. معمولا اطلاعات خود شما، فایل ها و برنامه های ویندوز در کنا رهم روی درایو C می نشینند و اگر اتفاقی برای سیستم بیفتد، همه چیز با هم از بین می رود. اما با تقسیم بندی هارد به دو یا چند تکه، در واقع دو یا چند درایو مستقل از هم دارید، که خراب شدن یکی، هیچ تاثیری روی اطلاعات بقیه درایوها نمی گذارد. بدین ترتیب. می توانید فایل های اطلاعاتی خود را از ...

فایل های برنامه ای ویندوز جدا کرده و اسناد، عکس ها و فیلم های خود را حتی در صورت از کار افتادن ویندوز حفظ کنید.

● یک راه حل: بک آپ
یکی از دلایلی که بسیاری از کاربران به خاطر آن از سیستم خود به طور کامل بک آپ نمی گیرند این است که جایی برای نگهداری فایل بک آپ ندارند. بک آپ گرفتن روی سی دی هم وقت گیر است و هم اگر قرار باشد به طور منظم این کار را بکنید، خیلی زحمت دارد. اما بک آپ گرفتن روی هارددیسک، هم سریع است، هم آسان و هم بی دردسر . البته بعید است که همه روی سیستم خود دو هارددیسک داشته باشند، اما خوشبختانه اگر دو پارتیشن داشته باشید، می توانید از دومی به عنوان بک آپ پارتیشن اول استفاده کنید. در این حالت می توانید کل ویندوز را روی پارتیشن دوم بک آپ بگیرید تا هر وقت ویندوز از کار افتاد یا دردسر درست کرد ظرف کم تر از نیم ساعت، آن را با تمام برنامه ها و نرم افزارهایش برگردانید. البته توجه داشته باشید که این کار شما را از خطر آسیب دیدگی فیزیکی هارد نجات نمی دهد، یعنی اگر هارددیسک به طور فیزیکی اشکال پیدا کرد و قابل استفاده نبود دیگر نمی توانید از بک آپ خود استفاده کنید. به همین دلیل همیشه بهتر است روی سی دی هم یک نسخه بک آپ داشته باشید. اگر می خواهید درک بهتری از نحوه پارتیشن بندی هارد داشته باشید، باید ابتدا با خود هارد دیسک به صورت پایه ای آشنا شوید. هارددیسک به صورت فیزیکی از چند دیسک مغناطیسی تشکیل شده است که در فواصل بسیار کوچک روی همدیگر انباشته شده اند و یک محور مرکزی آن ها را در جای خود ثابت نگه می دارد. این صفحات حول این محور می چرخند و می توانند اطلاعات مغناطیسی را در هر دو روی خود ثبت کنند. برای خواندن و نوشتن اطلاعات روی صفحات هدهایی تعبیه شده اند که قابل حرکت هستند. برای درک بهتر موضوع، دستگاه های گرامافون را در نظر بگیرید که یک صفحه داخل آن می چرخد و هد روی صفحه گذاشته می شود. منتها این مقایسه خیلی هم درست نیست؛ چرا که در گرامافون فقط یک هد وجود دارد که آن هم با صفحه تماس فیزیکی دارد. در حالی که در هارد دیسک چنین نیست( برای هر صفحه یک هد گذاشته شده و تماس فیزیکی هم ندارند ) دیگر این که هد، در گرامافون به صورت مارپیچی به طرف مرکز صفحه حرکت می کند. در حالی که در هارد دیسک، هدها با آزادی کامل به جلو و عقب می روند. چرش صفحات و جلو عقب رفتن هد، باعث می شود که هر نقطه از دیسک قابل دسترسی باشد.

● اسرار فرمت کردن
برای این که هارد دیسک قابل استفاده باشد،قبل از هر چیز باید فرمت شود. فرمت کردن هارد آن را به وضعیت « صفر» می برد تا اطلاعات روی آن قابل ذخیره و بازیابی شوند. معمولا سازنده هارد دیسک یک فرمت اولیه یا اصطلاحا «سطح پایین» روی هارد انجام می دهد و شما فقط باید فرمت سطح بالا روی آن انجام دهید تا سیستم فایلی روی آن قابل اعتماد باشد. فرمت سطح پایین ساختار فیزیکی اولیه دیسک را شکل می دهد. یعنی تراک ها، سکتورها و سیلندرها را می سازد. تراک مثل شیارهای روی صفحات گرامافون هستند. با این تفاوت که شیارها در صفحه گرامافون به صورت مارپیچی به مرکز صفحه منتهی می شوند، ولی در هارد دیسک، شیارها هم مرکزی هستند و هر چه به مرکز نزدیک تر می شویم، دایره کوچک تر می شود. هر شیار با یک خط فرضی که از مرکز صفحه بیرون کشیده شده ( شبیه به پره های چرخ یک دوچرخه) به چند سکتور تقسیم می شود. هر سکتور می تواند اندازه مشخصی از اطلاعات را نگهداری کند. هر چه از مرکز صفحه به طرف بیرون می رویم. سکتور بزرگ تر شده و در نتیجه اطلاعات بیش تری را می تواند ذخیره کند. یادتان باشد که شیارها هم روی صفحه و هم پشت صفحه تشکیل می شوند. به عبارت دیگر،پشت و روی صفحه قابلیت ذخیره سازی اطلاعات را دارد. شیارهایی که از مرکز صفحه فاصله یکسانی دارند، در تمام صفحات تشکیل دهنده هارد دیسک از بالا به پایین سیلندر یا استوانه را تشکیل می دهند. بنابراین، هر هارد دیسک به تعداد شیارهای هر صفحه خود سیلندر دارد. با دسته کردن تعدادی از این سیلندرهایی که در مجاورت یکدیگر قرار دارند،پارتیشن ساخته می شود. به عبارت دیگر وقتی هارد دیسک را پارتیشن بندی می کنید، در واقع قسمت های لوله ای شکل را روی صفحات هارد جدا می کنید. قطر هر لوله بستگی به سایز پارتیشن شما دارد. مثلا در هارد دیسکی که فقط یک پارتیشن دارد، قطر این لوله به اندازه کل مساحت صفحه هارد دیسک است.

● فرمت منطقی
بعد از این که هارد دیسک خود را به چند پارتیشن تقسیم کردید، باید هر یک را به صورت منطقی ( logical ) فرمت کنید تا اطلاعات روی آن ها قابل ذخیره باشند. فرمت کردن منطقی هارد دیسک یا پارتیشن، سیستم فایل ( file system ) را روی آن سوار می کند،سیستمی برای نگهداری و سازمان دادن به اطلاعات شما. برای درک بهتر موضوع فرض کنید بخواهید کتابخانه ای را بر پا کنید. ابتدا باید ساختمانی را که برای کتابخانه در نظر گرفته اید قفسه گذاری کنید تا کتاب ها داخل قفسه ها نگهداری شوند. بعد باید شیوه ای را برای مرتب کردن کتاب ها اتخاذ کنید تا دسترسی به هر کتاب به سرعت و سهولت امکان پذیر باشد. این شیوه می تواند به این صورت باشد که مثلا کتاب ها را به ترتیب حروف الفبای عناوین آنها پش سر هم داخل قفسه ها بگذارید. یا این ترتیب می تواند بر اساس مثلا نام نویسندگان باشد. قفسه بندی کتابخانه مثل پارتیشن بندی ها هارد دیسک و شیوه انتخابی شما در نگهداری کتاب ها، مثل فرمت کردن منطقی هارد دیسک است. هیچ کتابخانه ای نمی تواند بدون قفسه بندی سیستم فهرست نویسی دوام بیاورد. سیستم عامل کامپیوتر هم بدون سیستم بایگانی قابل استفاده نیست.

● پارتیشن بندی
فکر می کنم حالا درک روشنی از مسئله پارتیشن بندی داشته باشید. پس حالا باید دانسته های خود را به مرحله عمل برسانید. برای ساخت پارتیشن جدید هم می توانید از همان ابتدای کار هنگام نصب ویندوز اقدام کنید. هم می توانید بعد از نصب ویندوز به کمک برنامه های مخصوص پارتیشن بندی این کار را انجام دهید. روش اول باعث می شود کل هارد شما پاک و همه چیز از نو ساخته شود. بنابراین اگر از قبل اطلاعاتی روی هارد خود دارید که نمی خواهید از دست بدهید، باید از آن ها بک آپ بگیرید. سپس سی دی بوت ویندوز اکس پی را داخل درایو گذاشته و در برنامه Setup دستور العمل پارتیشن بندی هارد را دنبال کنید. برای کمک به شما، این دستورالعمل را در کادری جداگانه با تصاویر مربوطه توضیح داده ام. اگر نمی خواهید اطلاعات خود را با پارتیشن بندی از دست بدهید، بهتر است از نرم افزارهای مخصوص این کار استفاده کنید. برنامه های زیادی در این زمینه وجود دارند که به صورت رایگان از اینترنت قابل دریافت هستند، ولی تقریبا هیچ یک از آن ها نمی توانند سیستم NTFS را پارتیشن بندی کنند. سیستم NTFS نوعی سیستم بایگانی است که در کارایی ویندوز اکس پی نقش مهمی دارد. بنابراین بهتر است از نرم افزارهای جدی تر و معروف تر در این زمینه استفاده کنید. یکی از این نرم افزارها Partitions Magic نام دارد که کلیاتی از آن را در کادری جداگانه برای شما توضیح داده ام.

● تبدیل سیستم فایل
بسیاری از ابزارهای پارتیشن بندی قابلیتی دارند که بدون از بین بردن اطلاعات می تواند سیستم بایگانی پارتیشن شما را تغییر دهد. اگر تا به حال از سیستم بایگانی FAT32 استفاده می کردید و هیچ دلیل خاصی برای داشتن این سیستم ندارید،بهتر است آن را به سیستم کارآمدتر NTFS تبدیل کنید. برنامه Partition Magic می تواند این کار را بکند. یکی از خوبی های داشتن دو پارتیشن و جدا کردن ویندوز از اطلاعات شخصی شما این است که اگر مجبور شدید ویندوز را از نو نصب کنید، می توانید با خیال آسوده پارتیشن مربوط را فرمت کنید و به پارتیشنی که فایل هایتان را روی آن گذاشته اید،دست نزنید. خوبی دیگر این است که با استفاده از برنامه هایی که از هارد « تصویر » می گیرند، می توانید تصویری از پارتیشن اصلی خود گرفته و روی پارتیشنی دیگر ذخیره کنید. برنامه هایی مثل Drive lmage این کار را انجام می دهند. در این صورت، هر وقت ویندوزتان از کار افتاد و مجبور شدید از نو به نصب آن بپردازید، می توانید به جای این کار، تصویر پارتیشن حاوی ویندوز را بازیابی کنید.

● درباره سیستم فایل بیش تر بدانید
سه نوع سیستم فایل معروف وجود دارد که هر کس به عنوان کاربر ویندوز باید باآن ها آشنا باشد. ابتدا FAT به وجود آمد که سر نام عبارت Fille Allocation Table است. این سیستم در DOS و ویندوز 95 استفاده می شد و به FAT16 نیز معروف است. FAT16 می توانست هاردهای حداکثر 2 گیگابایتی را فرمت کند. بعد از این سیستم، FAT32 آمد که هاردهای بالاتر از 2 گیگابایت را هم می توانست فرمت کند. با ظهور ویندوز NT و بعد از آن 2000 ، سیستم بایگانی NTFS به وجود آمد. این سیستم به لحاظ کارآیی بسیار بهتر از هر دو FAT عمل می کند وهاردهای تا چند ترابایت را می شناسد. انتخاب سیستم بایگانی کار ساده ای است،همیشه NTFS را انتخاب کنید، مگر این که برای انتخاب FAT دلیل خاصی داشته باشید. مثلا اگر در شبکه ای هستید که بعضی کامپیوترهای آن ویندوز 98 دارند، مجبورید از FAT استفاده کنید. چون ویندوز 98 سیستم NTFS را نمی شناسد.

● جادوی پارتیشن
اگر پاک شدن اطلاعات برایتان مهم نیست، همان سی دی نصب ویندوز اکس پی برای پارتیشن بندی هارد کفایت می کند. اما نرم افزارهای مستقلی وجود دارند که بدون از بین بردن اطلاعات این کار را برای شما انجام می دهند. Partition Magic8 محصول شرکت Powerguest یکی از بهترین آن هاست. محیط این برنامه خیلی شبیه Windows Explorer است و ویزاردهایی دارد که کار را بسیار آسان کرده اند، با چند کلد می توانید هارددیسک خود را به چند پارتیشن تقسیم کنید. اگر چه این برنامه اعلام کرده که در پارتیشن بندی هارد به اطلاعات شما دست نمی زند،اما منطق حکم می کنید که از اطلاعات مهم خود بک آپ بگیرید، چون روی هیچ چیز نمی توان حساب کرد. مثلا اگر هنگام کار این برنامه،برق قطع شود.به احتمال زیاد اطلاعات را از دست خواهید داد. برای تقسیم یک هارد بهدو پارتیشن ابتدا اندازه پارتیشن اصلی را تا ان جا که حجم اطلاعات روی آن اجازه می دهد، کوچک کنید. سپس در محل خالی شده، یک پارتیشن جدید ایجاد کنید. بعد از انجام این تنظیمات دکمه Apply را بزنید تا کار عملا آغاز شود.

● نصب ویندوز اکس پی از نو

1) پارتیشن جدید
برای ساخت پارتیشن جدید، کامپیوتر خود را از طریق سی دی ویندوز اکس پی بوت کنید. با زدن دکمه Enter وارد برنامه Setup ویندوز شوید. با زدن کلید f8 « توافق نهایی کاربر» را بپذیرید. سپس پارتیشن فعلی خود را انتخاب کنید و کلید D را بزنید تا پارتیشن پاک شود. حال کلید C را بزنید تا یک پارتیشن جدید ساخته شود.

2) تعیین اندازه
غالبا پارتیشن اول برای نصب خود ویندوز اکس پی و نرم افزارها استفاده می شود. بنابراین سایز آن را به نسبت یک چهارم یا یک سوم کل هارد دیسک خود انتخاب کنید. البته اگر فکر می کنید برنامه های زیادی روی سیستم خود نصب نخواهید کرد،اندازه آن را کوچک ر م بگیرید بهتر است. چون کار بک آپ را آسان تر می کند.

3) پارتیشن های دیگر
فضای باقی مانده روی هارد را انتخاب کرده و کلید C را بزنید تا پارتیشن دیگری ساخته شود. دوباره اندازه این پارتیشن را هم وارد کنید. با تکرار همین کار،می توانید ارتیشن های بیشتری راکه برای نصب ویندوز تعیین کرده بودید انتخاب کده و کلید Enter را بزنید. نوع فرمت را NTFS انتخاب کنید . کار را ادامه دهید.

آموزش پارتیشن بندی با نرم افزار Partition Magic

 برنامه Partition Magic یکی از بهترین برنامه های پارتیشن بندی است که بنا به ادعای سازندگانش برنامه استاندارد پارتیشن بندی محسوب میشود.

مزایای این نرم افزار:

1- جایگزینی بسیار عالی برای برنامه Fdisk مایکروسافت که تحت داس اجرا میشه.

2- قابلیت تغیر اندازه پارتیشن ها بدون از دست دادن اطلاعات داخل اونها.

3- چسباندن چندین پارتیشن به یکدیگر و یا تبدیل یک پارتیشن به چند پارتیشن.

4- فرمت کردن و پارتیشن بندی در کمتر از چند دقیقه.

چه کسایی میتونن با Partition Magic کار کنن؟ اولا این رو بدونید که درسته که این برنامه یک برنامه کاملا حرفه ای است، ولی اینقدر کارکردن باهاش راحته که همه میتونن ازش استفاده کنند.

 از مزایای چندین پارتیشن داشتن اینه که اگه اطلاعات یک پارتیشن در اثر ویروس و یا به علت سهل انگار از بین بره، اطلاعات بقیه پارتیشنها باقی میمونه. دیگه اینکه میشه چندین سیستم عامل روی یک کامپیوتر داشت. مثلا خیلی ها ویندوز XP و ویندوز 98 یا ME رو باهم دارند.

File System های مختلف: فرض کنید که توی خونه یک کمد دارین که سه تا کشو داره. هر کشو هم مال یک نفره. هر کسی یکجوری وسایلش رو داخل کشو قرار میده. یکی وسایل رو مرتب کنار هم میچینه. یکی وسایلش رو مرتب پشت سر هم داخل کشو چیده و هر چیزی معلومه کجا قرار داره. یکی هم وسایلش رو درهم ریخته داخل کشو. یکی هم کشوهاش خالی و مرتبه و تمام وسایلش رو ریخته وسط اطاق! طریقه چیدن وسایل داخل کشو رو میشه به سیستم مدیریت فایل در هارد دیسک تشبیه کرد.

شما اطلاعاتتون رو بر روی هارد داخل فایلها و شاخه های مختلف ذخیره میکنید. این فایلها در جاهای مختلف هارد ذخیره میشن و شما ممکنه چندتایی از فایلها رو پاک کنید و مجدد فایل جدید جای اونها بریزید. این وظیفه File System هست که به ویندوز بگه کجای هارد خالی هست و اطلاعات رو کجا ذخیره کنه و فایلی که میخواهید پاک کنید از کجای هارد دیسک پیدا کنه. File System های مختلفی وجود داره که مهمترینهاش رو توضیح میدم.

1- FAT یا File Allocation Table سیستمی بود که از زمان داس مورد استفاده بود و به FAT 16 مشهور بود. این سیستم که هنوز هم ویندوزهای مختلف میشناسنش و اطلاعات داخلش رو نشون میدن، در زمان خودش خیلی خوب بود. ولی بعدها که هارد دیسکهای ظرفیت بالا به بازار اومد. دیگه نمیتونست مدیریت مناسبی برای حجمهای بالا ارایه کنه. از محدودیتی که FAT 16 داشت این بود که نمیشد پارتیشنهایی بزرگتر از 2 گیگابایت داشت. به همین خاطر از ویندوز 98 به بعد، یک سیستم دیگه اومد به نام FAT 32. 2- FAT 32، که نسخه تکمیل شده FAT16 است، با ویندوز 98 به بازار اومد و خیلی از اشکالات FAT16 رو از بین برد.

2- FAT 32 میتونه پارتیشنهایی به بزرگی 2 ترابایت ( 2000 گیگابایت) داشته باشه ولی هنوز محدودیت حجم فایل وجود داره. یعنی حداکثر اندازه یک فایل میتونه 4 گیگابایت باشه. این فایل سیستم رو هنوز تمامی سیستم عاملهای مایکروسافت (البته از ویندوز 98 به بالا) میشناسن.

3- NTFS یا New Technology File System که با ویندوز NT به بازار اومد و میتونست اشکالات FAT یا FAT32 را برای هاردهای بزرگ پوشش بده و به عنوان یک فایل سیستم برای هاردهای ظرفیت بالا و هاردهای سرورها شد. از خصوصیات این فایل سیستم میشه به عدم محدودیت اندازه فایل و پارتیشن و جلوگیری از نوشتن اطلاعات بر روی نقاط معیوب هارددیسک (Bad Sector)، قابلیت رمزگذاری بر روی اطلاعات و محدود کردن دسترسی بر اساس کاربر اشاره کرد. پارتیشنهایی که از این فایل سیستم استفاده میکنن رو فقط میشه توی ویندوزهای NT، 2000، XP و NET. استفاده کرد. یعنی در ویندوز 98 یا ME نمیتونید اطلاعات داخل اونها رو بخونید یا بنویسید. (البته برنامه های کمکی برای این کار وجود داره)

4- Linux Ex2/ Ex3 دو فایل سیستم معروف لینوکس هستند که به صورت پیش فرض در نسخه‌های مختلف لینوکس استفاده میشه. اگر تا بحال فقط از ویندوز استفاده کردین احتمالا این فایل سیستم رو تا به حال ندیدین. خصوصیت بارز اون امکان داشتن پارتیشن تا اندازه 4 ترا بایت (4000 گیگابایت) و قابلیت بازیابی بسیار بالای اطلاعات است. هیچکدام از سیستمهای عامل ماکروسافت تا به حال امکان استفاده از پارتیشنهای لینوکس رو در اختیار نگذاشتن، یعنی اطلاعات داخل اونها رو نمیشه (البته نرم افزارهای خاصی برای این کار هست) خواند و نوشت.

5- انواع دیگر: فایل سیستمها به همین تعداد محدود نمیشن. تقریبا هر سیستم عاملی برای خودش یک فایل سیستم مجزا داره، مثلا Novel یا Os/2 هر کدوم فایل سیستم خودشون رو دارن ولی کسی که با ویندوز کار میکنه، کمتر با اونها سر و کار داره.

انواع پارتیشن‌ها:

به طور کلی در یک تقسیم بندی دیگه میشه پارتیشنها رو به 3 دسته تقسیم کرد:

1- Primary که معمولا پارتیشن اصلی و اولیه محسوب میشه برای اینکه سیستم‌عاملهای ماکروسافت (منظورم انواع Dos و Windows است) بتونن اجرا (Boot) بشن لازمه که حداقل یک پارتیشن از این نوع وجود داشته باشه و اسم اون هم C باشه. ممکنه شما هم ویندوز را توی پارتیشن دیگری نصب کرده باشین، ولی حتما باید یک پارتیشن Primary داشته باشین که اسمش هم C باشه. ویندوز توی این پارتیشن یک سری فایل سیستمی میریزه که اگه نباشه ویندوز اجرا نمیشه. (مثلا توی ویندوز XP فایلهای Boot.ini, NTDETECT.COM از فایلهای سیستمی هستند که توی پارتیشن C ریخته میشن)

2- Extended در اصل این نوع پارتیشن خودش یک جور پارتیشن Primary محسوب میشه که به عنوان یک ظرف برای پارتیشن‌های Logical به کار میرن. اگه هارد دیسک شما بیشتر از یک پارتیشن داشته باشه، حتما یکی از این پارتیشنها داره. (در برنامه پارتیشن مجیک با رنگ آبی آسمانی نشون داده شده.)

3- Logical وقتی بخواهیم بیش از یک پارتیشن داشته باشیم، باید بعد از پارتیشن اصلی (Primary) یک پارتیشن Extended داشته باشیم و داخل اون رو میتونیم به هر تعداد پارتیشن که بخواهیم تقسیم کنیم. معمولا پارتیشنهای D , E و .. که همه دارند از این نوعه. البته نوع File System این پارتیشنها میتونه متفاوت باشه و مثلا یک پارتیشن Logical از نوع Fat32 و یکی از نوع NTFS داشت. 

 اول که برنامه رو نصب کنید. بعد از نصب یه صفحه جمع و جور باز میشه که سه قسمت مهم داره:

1- نقشه دیسک

2- صفحه کنترل

3- دکمه های اجرایی نمای کلی نرم افزار و قسمتهای مختلف آن

نقشه دیسک، یک نمای کلی از هارد دیسک شما نشون میده، با یک نگاه میتونید بگین که هر پاریتیشن چقدر جا گرفته و از چه سیستمی (File System) استفاده میکنه. به عنوان مثال من چهارتا پارتیشن دارم. اولی که C هست و اسمش رو هم OS گذاشتم. نقشه دیسک نشانگر نوع پارتیشنها و حجم اونهاست. اطلاعات هر پارتیشن با نگاه داشتن ماوس بر روی آن دیده میشه کافیه ماوس رو روی هر کدوم از پارتیشن های نشون داده شده ببرین تا تمامی اطلاعاتش رو نشونتون بده. رنگها توی این برنامه خیلی مهم هستند، اگه به راهنمای رنگهای پایین صفحه یه نگاه بکنید، خیلی ساده میتونید نوع پارتیشنها رو تشخیص بدین.

راحت ترین کاری که پارتیشن مجیک انجام میده تغیر اندازه دادن یک پارتشن است. (البته تغییر اندازه پارتیشن Primary و اون پارتیشنی که روش ویندوز نصب کردین یک کم سخت تره.) برای این کار کافیه روی پارتیشنی که میخواهین تغیر اندازه بدهیدش، راست کلیک کنید و از منوی باز شده گزینه Resize / Move رو انتخاب کنید. از کادری که باز میشه میتونید اندازه جدید پارتیشن رو انتخاب کنید. توی این کادر چند قسمت مهم وجود داره:

1- Free Space Before که میزان فضای خالی قبل از پارتیشن رو نشون میده. اگه بخواهید پارتینش رو جابجا کنید، این مقدار تغیر میکنه در غیر این صورت مقدار صفر باید باقی بمونه.

2- New Size اندازه جدیدی است که میخواهید پارتیشن پیدا کند. این مقدار رو نمیتونید از مقدار فضای اشغال شده هارد کوچکتر در نظر بگیرید. (قسمت مشخص شده با سبز تیره)

3- Free Space After میزان فضایی که میخواهید بعد از این پارتیشن خالی بماند.

4- Cluster Size رو تغییر ندهید. تشکیل یک پارتیشن جدید: این برنامه خیلی راحت‌تر و سریعتر از برنامه‌ای مثل Fdisk پارتیشنهای جدید تشکیل میده، برای همین خیلی از کسانی که میخواهند سریعتر پارتیشن بندی کنند، همه عملیات تشکیل پارتیشنهای جدید رو با این برنامه انجام میدهند. برای این کار کافیه یک جای خالی هارد دیسک که در نقشه دیسک با رنگ خاکستری تیره نشون داده میشه، راست کلیک کرده و گزینه Create رو انتخاب کنید. توی کادر جدیدی که باز میشه، میتونید مشخصات پارتیشن جدید رو انتخاب کنید.

تنظیماتش به قرار زیر است:

1- Create as که مشخص میکنه چه نوع پارتیشنی میخواهید بسازید.

2-extended که نوع File System رو انتخاب میکنه

3- Label که اگه دوست داشته باشید میتونید یک اسم برای پارتیشن انتخاب کنید. (این مورد اختیاری است)

4- Size که اندازه پارتیشن جدید رو انتخاب میکنید.

(میشه در قسمت Percent هم درصد اشغال فضای هارد رو توسط این پارتیشن جدید که قراره ساخته بشه مشخص کرد). موارد دیگری هم هست ولی چون زیاد استفاده نمیشه توضیح نمیدم.

پارتیشن بندی یک هارد کاملا خالی از اول:

میخواهیم یک هارد 40 گیگابایتی خالی رو پارتیشن بندی کنیم.

1- ابتدا با راست کلیک کردن بر روی نوار خاکستری و انتخاب گزینه Create و انتخاب کردن گزینه‌ها همانند زیر پارتیشن Primary میسازیم که حجمش 25 درصد حجم کل هارد باشد.

تنظیمات: Create as: Primary، Partition Type: Fat32، Label:Win، Percent of allocated Space:25%

دقت کنید که در هنگام ساختن پارتیشن، کافی است یکی از گزینه‌های حجم درخواستی یا درصد را پر کنیم. در مثال بالا ما با انتخاب 25 درصد، در اصل یک چهارم حجم هارد را به پارتیشن اولیه اختصاص دادیم.

2- در مرحله دوم باید یک پارتیشن از نوع Extended بسازیم که کل فضای باقیمانده هارد رو اشغال کنه. چون همونطور که قبلا گفتیم، پارتیشنهای Extended در اصل برای نگهداری پارتیشنهای Logical ساخته میشن. پس مجدد در فضای خالی نوار خاکستری (که الان یک چهارم سمت چپش رو فضای پارتیشن C اشغال کرده) راست کلیک کنید و Crearte رو انتخاب کنید. فقط کافیه Partition Type رو روی Extended بگذارید و اندازه اون رو 100 درصد انتخاب کنید. (چون میخواهیم کل فضای باقی مونده رو به پارتیشن Extended اختصاص بده.)

3- داخل پارتیشن Extended که الان ساخته شده (کادر آبی آسمانی) راست کلیک کرده و Create رو انتخاب میکنیم. با انتخاب Logical برای Create as و Fat32 برای Partition Type و تایپ کردن 10000 در کادر Size یک پارتیشن 10 گیگابایتی از نوع Fat32 تشکیل میدهیم.

4- مرحله بالا رو مجددا انجام میدهیم.

5- مرحله فوق رو مجدد تکرار میکنیم. با این تفاوت که در جای Size عددی تایپ نکرده و در قسمت Percent مقدار 100 رو تایپ میکنیم. بدین صورت یک پارتیشن با میزان فضای باقی مانده از 2 پارتیشن قبلی تشکیل میشود.

6- بعد از انجام شدن همه این عملیات، کافی است برای اجرا شدن این تغییرات بر روی دکمه Apply در قسمت سمت چپ و پایین صفحه قرار دارد کلیک کنید. بعد از تایید اینکه آیا میخواهید عملیات انجام شود، کلیه این کارها با سرعت انجام میشود. (گاهی اوقات یک پارتیشن در حال استفاده است و برنامه از شما میپرسد که کامپیوتر را ریست کند و عملیات را انجام دهد، که در اینجور مواقع اگر مطمئن هستید که پارتیشن بندی به درستی انجام شده است، قبول کنید تا بقیه کارها بطور خودکار انجام شود.)

توجه: در هر مرحله از کار که به نظرتان اندازه پارتیشن یا تنظیمات مناسب نیامد، با کلیک کردن بر روی دکمه Undo از عمل قبلی صرف نظر کرده و عمل جدیدی انجام دهید. دقت کنید که اگر بطور مثال یک پارتیشن جدید ساخته و حجم آن را 10 گیگابایت در نظر گرفته باشید و بعد نظرتان تغیر کند و بخواهید سایز آن را به 12 گیگابایت تغیر دهید، نباید آن پارتیشن را Resize کنید، زیرا در این صورت پارتیشن مجیک یکبار پارتیشنی 10 گیگی ساخته و سپس آن را به اندازه 12 گیگابایت تغییر اندازه میدهد.